யாழ்ப்பாணத்தவர்கள் தான் சரியாகத் தமிழைப் பேசுவதாக நினைத்துக் கொண்டிருப்பதைப்போலவே எங்கள் ஊர் மக்களும் தாங்கள் தான் சரியான தமிழைப்பேசுவதாக நினைத்து வெளியூர் மக்களின் தமிழை நையாண்டி செய்து கொண்டிருப்பவர்கள்.(எங்கள் பிரதேசம் எனும்போது வடமேல்மாகாணம், குருநாகல் மாவட்டம், இப்பாகமுவ பிரதேச செயலாளர் பிரிவில், ஹிரியால தேர்தல் தொகுதி மக்களையே குறிப்பிடுகிறேன்.)இதிலிருக்கும் முரண்நகை என்னவென்றால் சிங்களவர்களைப் பெரும்பான்மையாகக் கொண்ட சூழலில் வாழும் இம் மக்கள் பேசும் தமிழ் உச்சரிப்புக்கள் சரியான தமிழ் உச்சரிப்புக்களாக இருப்பதில்லை.(இந்த அழகில் தான் தமிழைச் சரியாகப் பேசுகிறோம் என்று மற்ற மக்களைப் பார்த்து நையாண்டி செய்கின்றனர்)

ர,ண,ள,ழ உச்சரிப்புகள் இவர்களது சொல்லகராதியில் இல்லை.

ஊர் மொழியில் இதனை எழுதினேன் என்றால் இதன்பிறகு எனது பெயரைப் பார்த்தாலே ஈழத்து முற்றத்திலுள்ளவர்கள் ஓடத்தொடங்கிவிடுவார்கள் என்பதால் சில சொற்களை மாத்திரம் தருகிறேன்.

ஒவ்வொரு சொற்களாகப் பார்ப்போம்.

1.என்ன? - என்த?, ஏத்த,? (* இந்தச் சொல்லையே வேறு பிரதேசங்களில் என்தேன்? என்னதேன்? ஏதேன்? எனா? என்றெல்லாம் கூறுவர்)

2. ஏன்? - ஏ? எய்யா?

3. நுளம்பு - நெலும்பு

4. மரம் - மறம்

5. மழை - மல

6.தேநீர்- தேத்தண்ணி (இதே சொல் கிழக்கில் "தேயில குடிப்பம்" )

7.அவர் உன்னை வரச் சொன்னார்- அவறு ஒன்ன வறட்டாம் - அவறு ஒன்ன வறச் சென்னார்

8.மறந்துவிட்டது - நெனவாத்துப் பெயித்து

9. ஆற்றில் குளிக்கப் போவோம்- ஆத்துக்கு முழுக பொம்.

10. எருமை மாடு - கிடாமாடு

இதற்கு மேல் எழுதினால் என்னிடமுள்ள கொஞ்சத் தமிழ் சொற்களும் ஆபத்தில் வீழ்ந்துவிடும் என்பதால் இத்துடன் நிறுத்திக் கொள்கிறேன்.

(கானா பிரபாவின் நீண்ட நாள் வேண்டுகோள் இன்று நிறைவேறுகிறது)

’என்ன சின்னாச்சி, உன்ரை பேரன் சாப்பிட மனமில்லாதவன் போல எதைக் குடுத்தாலும் வேண்டாம் வேண்டாம் என்கிறான். என்ன விசயம்?
’’அதடி பிள்ளை உவனை முந்த நாள் உந்தக் ஆறுமுகத்தாற்றை பொட்டையின்ரை கலியாணத்துக்கெல்லே கூட்டிக் கொண்டு போனனாங்கள். அவன் தனக்குப் பருப்புக் கறியும் சோறும் நல்ல விருப்பம் என்டு, போட்டு ஒரு பிடியெல்லே பிடிச்சவன். அது தான் ஆரோ நாவூறு கொண்டு போட்டினம் போல.
’’சரி சும்மா வளவளவெண்டு கதைக்கிறதை விட்டிட்டு பொழுது பட முதல் ஓடிப் போய் வேப்பமிலையும், செத்தல் மிளகாயும், உப்பும் எடுத்துக் கொண்டுவா! உவனுக்கு ஒருக்கால் தடவிப் போடுவம். பிறகு இரவுச் சாப்பாடு சாப்பிடும் போது ஞாபகப்படுத்தடி பிள்ளை, ஒருக்கா தோண்டியும் கொட்டுவம்.


மேற்படி உரையாடலின் மூலம் நான் சொல்லவருவது என்னவென்று புரிந்திருப்பீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். தடவிப் போடுதல் என்றால் என்ன? ஊரில் வடிவான பிள்ளையள் என்றால், தன்ரை பிள்ளையின் அதீத சுட்டித்தனச் செயற்பாட்டால் யாராவது நாவூறு கொண்டு போட்டார்கள் என்ற நினைப்பில் தன் பிள்ளையின் நாவூற்றினை/ கண்ணூற்றினை அகற்ற வேண்டும் நோக்கில் ‘உப்பு, செத்தல் மிளகாய், வேப்பமிலை’ இந்த மூன்றையும் இணைத்து அங்காலை திரும்பு, இங்காலை திரும்பு என்று சொல்லி உடம்பெல்லாம் இந்த மூன்று பொருட்களையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து தடவிப் போட்டு அப்பிடியே நீ இந்தப் பக்கம் பார்க்காதை என்று சொல்லி ‘’தூ... தூ... தூ.. என்று மூன்று தரம் துப்பிப் போட்டு நெருப்பினுள்/ அடுப்பினுள் போடுவார்கள்.


நெருப்பினுள் போடும் போது சின்னச் சின்ன வெடிச்சத்தோடை அந்த உப்பு, வேப்பமிலை, செத்தல் மிளகாய் வெடிச்சு எரியும், நிறைய நெரம் வெடிச்செரிந்தால் நிறைய நாவூறு என்று சொல்லுவார்கள். இப்பிடியான விசயம் நடக்கிற நேரம் ‘ நான் படிச்ச விஞ்ஞானத்தின் படி உப்பை நெருப்புக்கை போட்டால் வெடிக்கும் தானே என்று நான் ஒருவரிடம் கேட்டு விட்டேன். பிறகு நாவூறு எரியுதென்று சும்மா ‘’பேக்காட்டல் விடுறீங்களோ?
உனக்கு விசயம் விளங்காது. நீ சின்னப் பொடியன். சொல்லுறதைக் கேள் என்று அதட்டிப் போட்டார்கள். (இது ஒரு மூட நம்பிக்கை தானே???)


இந்தப் பழக்கம் இன்றும் எமது ஈழத்தவர்கள் மத்தியிலே இருக்கிறது. ஒரு சிலர் இந்த உப்பு செத்தல் மிளகாய், வேப்பிலை போன்றவற்றால் தடவிப் போட்டு அடுப்பிற்குள், நெருப்பினுள் போடுவார்கள். வன்னிப் பகுதியில் உள்ளவர்கள் பெரும்பாலும் இந்த மூன்று பொருட்களினாலும் தடவிப் போட்டுக் கிணற்றினுள் போடுவார்கள்.


இதிலை இரண்டு முறைகளுமே ஈழத்தில் இன்று வரை வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிற பாட்டிமாரிடம் வழக்கத்தில் உள்ளன.

இனித் தோண்டிக் கொட்டுதல் பற்றிப் பார்ப்போம்: இந்தக் தோண்டிக் கொட்டுதலினை ‘சாப்பிட மனமில்லாது ஒருவர் அடம் பிடிக்கும் போது செய்வார்கள். உணவினை எடுத்து ஒரு பிடி பிடித்து அவரின் வாயிற்குள் உண்ணக் கொடுத்து, அந்தப் உணவினை அப்படியே நெருப்பினுள்/அடுப்பினுள் துப்பச் சொல்லுவார்கள். இப்படி மூன்று முறை நாவுறு கழியட்டும் என்று சொல்லிச் செய்வார்கள். இறுதியாக ஒரு சொட்டுத் தண்ணியும் கொடுத்து அப்பிடியே அதனையும் துப்பச் சொல்லுவார்கள்.


இப்பத் தான் நாவூறு கழிச்சிருக்கிறம். கொஞ்ச நேரம் பொறுத்துச் சாப்பிடலாம் என்று சொல்லித் தான் சாப்பாடு கொடுப்பார்கள்.



இம் முறைகள் இரண்டும் ஈழத்தில் இற்றைவரை முதியவர்கள் வாயிலாக வழக்கத்திலுள்ளன.
இது பற்றி மேலதிக விடயங்களை யாராவது அறிந்திருந்தால் சொல்லுங்கோ.


இனி பொருள் விளங்காத ஒரு சில நண்பர்களுக்காகப் பொருள் விளக்கங்கள்.



*நாவூறு கொண்டு போட்டீனம்: ஊர் கண்ணு பட்டுப் போச்சு.
*ஒரு பிடியெல்லே பிடிச்சவன்: ஒரு பிடி பிடித்தல் என்பது நல்லா ஆசையாக விடாமல் மூச்சு வாங்கப் போட்டுச் சாப்பிடுவது/ உணவு உண்பதனைக் குறிக்கும்.


*வளவளவெண்டு கதைக்கிறது: ஓயாமல் கதைத்தல், தொடர்ச்சியாக உரையாடுதல்.


*பொழுது பட முதல்: இருள்வதற்கு முன்/ அந்தி சாய முதல்.

*தடவிப் போடுதல்: திருஷ்டி கழித்தல்/ கண்ணூற்றினை அகற்றுவதற்குச் செய்யப்படும் ஒரு வகை செயற்பாடு.


தோண்டியும் கொட்டுதல்: உணவு உண்ணுதலின் போது காணப்படும் நாவூற்றினை அகற்றச் செய்யும் முறை.


*பேக்காட்டல்: ஏமாற்றுதல்/ பூச்சாண்டி காட்டுதல்/ சுத்துமாத்துச் செய்தல்.


*அடுப்பு: எங்கடை ஊரிலை விறகின் மூலம் வீட்டிற்குள்/ சமையலறையில் உணவினைச் சமைக்கும் இடத்தினை அடுப்படி/ அடுப்புப் போட்டு என்று சொல்லுவார்கள்.. இப்போதெல்லாம் நவீன பெயர்களிலை இதனை அழைக்கத் தொடங்கி விட்டார்கள்.


என்னை இப் பதிவினை எழுதத் தூண்டிய நண்பர் கானாபிரபாவின் ’’கண்ணூறு படப்போகுது, நாவூறு கழிப்பம்....! பதிவினைப் படிக்க இங்கே சொடுக்குங்கள்.

யாழ்ப்பாணத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் வடமராச்சிக்கு மாற்றலாகிச் சென்றார். அரசாங்க உயரதிகாரியான அவர் அனைவரிடமும் சகஜமாக பழகுவார். அவருடைய சகோதரி இலண்டனில் வசிக்கிறார். லண்டனில் வசிக்கும் தனது சகோதரிக்கு உணவுப்பொருட்களை அடிக்கடி அனுப்புவார்.
“லண்டனில் தங்கச்சி இருக்கிறா லண்டனுக்கு அனுப்புறதுக்கு இங்கை நல்ல சாப்பாட்டு சாமான் என்ன கிடைக்கும்” என்று வடமராச்சி அலுவலகத்திலுள்ள நண்பரிடம் கேட்டார்.
“புண்ணாக்கு” என்று வடமராச்சியைச் சேர்ந்த நபர் பக்கெ பதில் கூறினார். யாழ்ப்பாண அதிகாரி திகைத்தவிட்டார். அவருடைய திகைப்பைப் பொருட்படுத்தாத வடமராச்சி நண்பர் தொடர்ந்தார்.
“புண்ணாக்கு உடம்புக்கு நல்லது. பொலிகண்டி, வல்வெட்டித்துறையில் சொன்னால் கையால இடிச்சுத் தருவார்கள் நாங்களும் புண்ணாக்கைத்தான் அனுப்புகிறோம்” என்றார்.
யாழ்ப்பாண அதிகாரியின் திகைப்பை கொஞ்சநேரம் ரசித்த வடமராச்சி நண்பர். “எள்ளுப்பாகை நாங்கள் எள்ளு புண்ணாக்கு என்போம் சிலவேளை புண்ணாக்கு என்றும் சொல்வோம்” என்றார். கையால் இடித்த புண்ணாக்கு கடையில் வாங்குவதை விட சுவையாக இருக்கும். நீங்கள் வடமராச்சிக்கு போனால் புண்ணாக்கு வாங்க மறந்து போகாதையுங்கோ.

சகஜம்---------------------------------ஏற்றதாழ்வு இன்றிப் பழகுவது
பக்கெனபதில்--------------------உடனடியாக பதில்
கையால் இடிச்ச-------------உரலில் போட்டு உலக்கையால் இடிப்பது

காலச்சுவடு பதிப்பகம் மற்றும் தமிழியல் இணைந்து நடத்தும் எட்டு ஈழத்து நூல்களின் வெளியீட்டுவிழா எதிர்வரும் சனிக்கிழமை (ஜூலை 03, 2010) மாலை ஆறு மணிக்கு, இந்தியா, சென்னை, எழும்பூர், இக்சா மையத்தில் நிகழவிருக்கிறது.


இது சம்பந்தமாக காலச்சுவடு பதிப்பக உரிமையாளர் திரு.கண்ணன் சுந்தரம், அவுஸ்திரேலிய தமிழ் ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபன அறிவிப்பாளர் திரு.கானா பிரபாவுக்கு வழங்கிய அறிமுகம் கீழே...

“என்ன அன்டி, கையில பாக்கையும் காவிக்கொண்டு வந்திருக்கிறியள்? என்ன விசயம்?”

“ஒண்டுமில்லை, சண்முகமண்ணேன்ட கடையில நல்ல வெள்ளைச் சீனி வந்திருக்கு. கொழும்பு விலையைவிட கிலோ இருவது ரூவாதான் கூடவாம். அதுதான் வேணுமெண்டா வாங்கிவையுங்கோவெண்டு சொல்லிட்டுப் போக வந்தனான்”