எங்கள் ஊருக்கு மிகச் சமீபமாக “வீரபாகுகல” என்ற ஒரு சிறு குன்று உள்ளது.இவ்விடத்தில் வீரபாகு மன்னன் தனது மாளிகையை அமைத்திருந்ததாகப் பெரியவர்களின் வாய்மொழிக் கதைகளினூடாகக் கேட்டறிந்துள்ளோம்.



அரசனது கோட்டையின் வாயிற்காப்பாளனாக எங்கள் ஊரைச் சேர்ந்த ‘குஞ்சுடையார்’ என்ற முஸ்லிம் ஒருவர்தான் கடமை புரிந்துள்ளார.; அரசனால் அவருக்குக் கொடுத்திருந்த தோள் பட்டி, உடைவாள், அரசனால் கையளிக்கப்பட்ட ‘சன்னச’ என்பன சுமார் நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அவருடைய குடும்பத்தாரிடையே இருந்துள்ளன. அதனை அவர்கள் பழம்பொருள் சேகரிப்போரிடம் சில்லறைக் காசுக்கு விற்றுவிட்ட படியால் தடயங்கள் கூட இல்லாமற் போயின.




முற்காலத்தில் “மாவீ” எனப்படும் நெல் விதைக்கப்பட்டு வயல்கள் மிகச் செழிப்பாக வளர்ந்திருந்த வேளையில் அரசன் குதிரை மீதமர்ந்தவாறு ஊர் சுற்றிப் பார்த்த பொழுது அழகாகக் காணப்பட்ட நெல்வயல் வெளியைக் கண்டு இது தான் “மாவீவெல” எனப் பெயரிட்டானாம். காலப் போக்கில் இந்தப் பெயர் மருவி தற்காலத்தில் “மாய்வெல” எனப் பெயர் பெற்றுள்ளது.


மாய்வெல ஊரின் இட அமைவு:

மாய்வெலக் கிராமம் குருநாகல் மாவட்டத்தில் ‘இஹலஓதொட்ட கோரளை’ என்ற கோரளைப் பிரிவில் அமைந்துள்ளது. அத்துடன் மாய்வெல ஊரானது இப்பாகமுவ பிரதேசச் செயலாளர் பிரிவிலும் ஹிரியால தேர்தல் தொகுதியிலும் அமையப் பெற்றுள்ளது.


மெல்சிரிபுர நகரம்:

எங்கள் ஊருக்கான தபாலகம் அமையப் பெற்றிருக்கும் மெல்சிரிபுர நகரமானது முற்காலத்தில் ‘வெடகெய்யாபொ(த்)த’ என்றே அழைக்கப் பட்டு வந்தது.

இந்த ஊர் எல்லையில் காணப்படும் விசாலமான தென்னந்தோப்புகள் யாவும் எச்.எல்.டி.மெல் எனும் இங்கிலாந்து நாட்டவருக்குச் சொந்தமானதாக இருந்தன. தற்போது மெல்சிரிபுர நகரில் உள்ள கடைத் தொகுதிகள் அமையப் பெற்றிருக்கும் இடங்கள் யாவும் முன்னர் மெல் கம்பனிக்குச் சொந்தமான காணிகளாகவே இருந்தன. இவருடைய காலத்தில் கடைகள் கட்டப்பட்டதோடு நகரின் மத்தியில் மணிக்கூட்டுக் கோபுரம் ஒன்றும் கட்டப்பட்டது. சுற்றியுள்ள கிராமங்களில் வாழ்ந்தோருக்கெல்லாம் இந்தக் கோபுரத்தில் இருந்து ஒலிக்கும் மணிச்சத்தத்தைத் துல்லியமாகக் கேட்க்கக் கூடியதாகவிருந்தது. மற்றும் சந்தைக்கான கட்டத்தொகுதியும் வைத்தியசாலையும் அமைக்கப்பட்டது. மெல்சிரிபுர அழகான நகரமாக வடிவம் பெற இருந்த வேளையில் எச்.எல்.டி.மெல் அவர்கள் துப்பாக்கியால் சுடப்பட்டுக் கொலை செய்யப்பட்டார். அத்துடன் நகர எழுச்சியும் பல தசாப்பதங்கள் பின்னோக்கித் தள்ளப்பட்டது. இந்தப் பின்னணியிலேயே மெல்சிரிபுர என்ற பெயர் உருவானது.

1970 ம் ஆண்டுக்குப் பின்னர் மணிக்கூட்டுக் கோபுரத்தில் பொருத்தப்பட்டிருந்த பல்லாண்டுகள் பழமை வாய்ந்த மணிக்கூடு அரசியல்வாதியொருவரால் களவாடப்பட்டு எடுத்துச்செல்லப்பட்டது. வைத்தியசாலைக்கெனக் கட்டப்பட்ட கட்டிடத்தில் தற்போது மரக்கூட்டுத்தாபனம் அமைந்துள்ளது.


பெருமகனார் பரீத் ஹாஜியார் :
படித்தவர்கள் என்று குறிப்பிட ஒருவரும் இல்லாத வேளையில் படிப்பறிவில்லாத ஒருவர் தனது அன்பு மகனை ஊரில் குர்ஆன் ஓதக் கற்றிருந்த பெரியார் ஒருவரின் வீட்டுத் திண்ணையில் குர்ஆன் ஓத அனுப்பினார். பின்னர் பக்கத்துச் சிங்களப் பாடசாலையில் கல்வி பயில அனுப்பப் பட்டார்.பின்னர் இப்பாகமுவ மத்திய கல்லூரியில் கல்வி கற்றுப் பின்னர் கொழும்பு ஸாஹிராக் கல்லூரியில் தனது படிப்பை முடித்துக் கொண்டார். பல பெரியார்களை உருவாக்கிய ஸாஹிரா இவரையும் ஊருக்கொரு ஒளிவிளக்காக அனுப்பிவைத்தது.



பள்ளிவாயிலும் கிராம வளர்ச்சியும்:

ஆரம்ப காலத்தில் மிகச் சிரமங்களுக்கு மத்தியில் ஒரு சில குடும்பங்களே இவ்வூரில் வாழ்ந்து வந்தன. எல்லா வீடுகளும் ஓலை வேயப்பட்ட வரிச்சுச் சுவர் வீடுகளாகவே காணப்பட்டன. எனினும் அக்காலத்தில் நாட்டு ஓடு வேயப்பட்ட நிலையில் பள்ளிவாசலொன்று காணப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று நம்பப் பட்டது. இதற்கான தடயம் 1958ம் ஆண்டில் கிடைக்கப் பெற்றது. அவ்வேளையில் பள்ளித் தோட்டத்தின் தென்மேற்குத் திசையில் சிறிய மண் குவியல்கள் காணப்பட்டன. அவற்றை வெட்டிச் சமப்படுத்த முனைந்த பொழுது குவித்து வைக்கப் பட்டிருந்த ஓட்டுக் குவியல்கள் வெளிப்பட்டன.

அதன்பின்னர் தகரம் வேயப்பட்ட பள்ளிவாசலொன்று அமைக்கப் பட்டிருந்தது. அந்தப் பள்ளியில் உள் பள்ளி, புறப் பள்ளி என்ற இரு பகுதிகள் மாத்திரம் காணப்பட்டன. அப்போது தண்ணீர் வசதியோ , கழிப்பிட வசதியோ காணப்படவில்லை. தொழுகைக்கு வருபவர்கள் வுழூ செய்வதற்காக அருகிலுள்ள ஆற்றுக்கே செல்ல வேண்டும். இந்நிலையில் நலன்விரும்பியொருவரான கே.பீ.எம்.றசீத் என்பவரால் பள்ளியின் முன்வாயிலுக்குப் பக்கத்தில் சீமெத்துபூசப்பட்ட சிறு தொட்டியொன்று கட்டிக் கொடுக்கப்பட்டது. இந்தத் தொட்டிக்கு ஆற்றிலிருந்து நீர் கொண்டுவரப்பட்டு நிரப்பட்டது. பள்ளிக்குள் செல்பவர்கள் கால்களைக் கழுவிக் கொள்வதற்காக இத்தொட்டியில் உள்ள நீர் உதவிபுரிந்தது. பின்னர் 1952, 1953 காலப்பகுதியில் நலன்விரும்பிகள் இருவரினால் பள்ளிவாசலுக்கான கிணறு கட்டப்பட்டது.




(பழைய பள்ளிவாசலின் படம்(இமாமாகக் கடமையாற்றிய அப்துல் காதர் செய்யது இஸ்மாயில் அவரது மனைவியுடன்)


ஊரில் வாழ்ந்த பெருமகனார் 1955ம் ஆண்டு வாலிபர்களை ஒன்றுகூட்டி வாலிபர் சங்கமொன்றை ஏற்படுத்தினார். கட்டாயமாக ஐவேளைத் தொழுகையையும் இமாம் ஜமாஅத்துடன் நடத்த ஏற்பாடு செய்தார். அத்துடன் திங்கள் , வெள்ளி இரவுகளில் ராதீப் வைபவங்களும் தொடந்து நடாத்தப்பட்டு வந்தன.

இக்கால கட்டத்தில் சிறு பிள்ளைகளுக்குக் குர்ஆனைக் கற்றுக் கொடுப்பதற்கான முறையான வசதிகள் எதுவும் காணப்படவில்லை. ஓதத் தேவை என்ற நினைவுவரும் போது அப்துல் காதர் அப்பா( இவரை குருக்கள் அப்பா என்றும் அழைப்பர்) வீட்டுத் திண்ணையில் போய் அமர்ந்து ஓதக் கற்றுக் கொள்வார்கள். இந்நிலைலேயே ஊர் மக்களை ஒன்று கூட்டி அவர்களின் ஒத்துழைப்புடன் பள்ளிவாசல் புறப்பள்ளியில் அப்துல் காதிர் அப்பாவிடம் சிறு பிள்ளைகளுக்குக் குர்ஆன் ஓதவும் வழியமைத்துக் கொடுத்தார். இவரைத் தொடர்ந்து தெவுட்டலங்கை என்ற ஊரைச் சேர்ந்த அப்துல் ஜப்பார் என்பவரும் வலிகாமத்ததைச் சேர்ந்த ஒருவரும் குர்ஆன் ஓதிக் கொடுக்கும் பணியில் ஈடுபட்டனர். 1956ம் ஆண்டளவில் பள்ளிவாசலுக்கு அருகே வரிச்சுச்சுவரினாலான கட்டிடம் ஒன்று கட்டப்பட்டு சிறு பிள்ளைகள் குர்ஆன் ஓதும் மத்ரசாவாக அமைக்கப் பட்டது.

அக்கால கட்டத்தில் பள்ளிவாசலருகே கழிப்பிட வசதிகள் இருக்கவில்லை. இந்நிலையில் வாலிபர் சங்கத்தினரை ஒன்றிணைத்து சிறுநீர் கழிப்பதற்கான 5-6 அறைகள் கொண்ட ஓலைக் கொட்டில்களை உருவாக்கி ஒழுங்குகளைச் செய்தார்.

அப்பொழுது வெள்ளிக்கிழமைகளில் ஜும்ஆ தொழுகைக்கு நாற்பது பேர் கூடுவதற்குப் பெரும் பிரயத்தனமெடுக்க வேண்டிய நிலையிருந்தது. குறிப்பிட்ட சிலரைத் தவிர மற்றவர்கள் பள்ளிவாசலுக்குப் போவதில்லை. இந்நிலையில் தொழுகை முடிந்து வெளியேறும் போது வருகை தந்தவர்களைப் பதிவு செய்ய கணக்குப்பிள்ளை என்பவர் நியமிக்கப்பட்டார். வருகை தராதவர்களிடமிருந்து ஐந்து சதம் அபராதம் அறவிடப்பட்டது. இதனால் கட்டாயமாக வெள்ளிக்கிழமை பள்ளிக்குப் போகவேண்டிய நிலைமை ஏற்பட்டது. அப்படிப் போகின்றவர்களில் ஒருசிலர் புறப்பள்ளியில் அமர்ந்து சத்தமிட்டுக் கதைத்துக் கொண்டிருப்பார்கள். தொழுகை முடியும் தருவாயில் தொழாத நிலையிலும் தமது பெயரைப் பதிவுசெய்து கொண்டு ஐந்து சதத்துக்கான அபராதத்திலிருந்து தம்மை விடுவித்துக் கொண்டு திரும்புவார்கள். வராமலேயே வீட்டில் கிடந்தவர்கள் அல்லது மீன்பிடிக்கச் சென்றவர்கள் தங்களது சிறு பெண்பிள்ளைகளைப் பள்ளிவாசலுக்கு அனுப்பி பொய்ச் சான்றுகளைச் சொல்லி அபறாதத்திலிருந்து தம்மை விடுவித்துக் கொள்ள முயன்றனர். இச்சம்பவமே அக்கால மக்களின் ஆன்மிக மற்றும் அறிவு நிலையை மதிப்பிட்டுக் கொள்வதற்குப் போதுமானதாகும்.

வெளியூர்ப் பாடசாலையொன்றில் கற்பித்தல்; தொழில் புரிந்த ஒருவரும் இவ்வுரில் வாழ்ந்து வந்தார். அவர் வாத்தியார் என்ற பெயரில் அழைக்கப்பட்டார். எனினும் இவ்வூர்ப் பிள்ளைகளுக்குக் கல்விகற்றுக் கொடுக்கும் பணிகள் எதனிலும் அவர் ஈடுபட்டாதாகத் தகவல்கள் இல்லை.



இந்நிலையில் 1956,1957 காலப்பகுதியில் வாலிபர்களுக்கும் வளர்ந்தோருக்கும் எழுத்தறிவையூட்டும் பணியில் பரீத்லெவ்வை ஈடுபட்டார். தனது சொந்தச் செலவிலேயே கரும்பலகை, மேசை, கதிரைகளைச் செய்து தனது வீட்டுக் கட்டிடம் ஒன்றிலேயே இரவு நேரங்களில் கற்பித்துக் கொடுத்தார். எந்த ஊதியமும் பெறாமலேயே இப்பணியை இவர் மேற்கொண்டார்.


1957ம் ஆண்டு கலாவௌயைச் சேர்ந்த ஹகீம் சாஹிப் என்பவர் எம்மூருக்கு வருகை தந்தார்.இவர் முஸ்லிம் கிராமங்களுக்குச் சென்று அங்குள்ள பள்ளிவாயில்களில் காணப்படும் குறைபாடுகளை நிவர்த்திசெய்வதற்கான ஆலோசனைகளை வழங்கி வந்தார். அந்த வகையில் அவரது ஆலோசனையின் பயனாக வுழூ செய்வதற்கான (நீர்த்தடாகம்) ஹவுல் கட்டப்பட்டு கிணற்றில் இருந்து நீர்நிரப்பப் பட்டது. ஹகீம் சாஹிப் அவர்கள் வேலை முடியும் வரை பள்ளிவாசலிலேயே தங்கியிருந்தார்.



T.S.M.ஹனீபா ஆலிம் அவர்களின் வருகையும் ஊரின் மறுமலர்ச்சியும்:
1957ம் ஆண்டு மாவனல்லை கிருங்கதெனியவைச் சேர்ந்த T.S.M. ஹனீபா ஆலிம் அவர்கள் குர்ஆன் ஓதிக் கொடுக்க வந்து சேர்ந்தார். அவரது வருகை எமதூரின் புதிய அத்தியாயமொன்றைத் தொடக்கி வைத்தது. நல்ல கல்விச் சூழலில் பிறந்து வளர்ந்து இங்கே வந்து சேர்ந்த அவரினால் ஊர் மறுமலர்ச்சியடைந்தது. ஒரு கை தட்டி ஓசையெழாத போது பரீத்லெவ்வை அவர்களுக்கு இணைந்த மறு கையாக ஆலிம் வந்தடைந்தார்.

ஆலிம் அவர்கள் அல்குர்ஆன் ஓதிக்கொடுக்க ஆரம்பித்த ஓரிரு வாரங்களுக்குள்ளேயே பிள்ளைகளுக்குப் படித்துக் கொடுக்க வேண்டும் என்ற முடிவுக்கு வந்தார். “நான் காலையில் படித்துக் கொடுப்பேன். மாலையில் ஓதிக் கொடுப்பேன். அதற்கான ஒழுங்குகளைச் செய்து தாருங்கள்” என்றார்;.

அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் பிள்ளைகள் நிலத்தில் பாய்விரித்து அமர்ந்தே குர் ஆன் ஓதிவந்தனர். பள்ளிக்கூடம் நடாத்துவதற்குத் தளபாடங்கள் தேவைப்பட்டன. இந்நிலையில் வளர்ந்தோருக்கு வகுப்பு நடாத்த தயாரிக்கப் பட்டிருந்த தளபாடங்கள், கரும்பலகை என்பன பரீத்லெவ்வை அவர்களிடம் இருந்தன. உடனே பரீத்லெவ்வை அவர்கள் செயற்பட்டு எந்தவிதத் தாமதமுமின்றி தளபாடங்களை எடுத்துவந்தார். ஓலைவேயப்பட்ட சின்னஞ்சிறு ஓதல் கூடத்தில் பிள்ளைகளுக்கான பள்ளிக்கூடமும் ஆரம்பமாகியது.

1958ம் ஆண்டில் முதலாம் வகுப்புப் புத்தகத்தைப் பிள்ளைகளுக்குக் கற்றுக்கொடுத்தார். 1959ம் ஆண்டு இரண்டாம் வகுப்புப் புத்தகங்களைக் கொண்டு வந்து கற்பித்தார்.முஸ்லிம் பாலர் வாசகம், கணிதம், பூமி சாஸ்திரம், சிங்களம் இவைகள் தான் அன்றைய புத்தகங்களாக இருந்தன. பிள்ளைகளிடம் ஊசி , நூல், துணித்துண்டுகளைக் கொண்டு வருமாறு கூறி தையலையும் கற்றுக் கொடுத்தார். சிங்களம் கற்பிக்கவென சிங்களவரொருவர் ஒரு வாரம் வருகை தந்தார். பின்னர் லேனவ என்ற பக்கத்து ஊரில் இருந்து ‘பென்ச்சி’(Penchi) என்ற பெயருடைய ஒரு சிங்கள ஆசிரியை தொண்டராக வந்து சிங்களம் கற்பித்தார். அவர் பிள்ளைகளுக்குத் தையலையும் சொல்லிக் கொடுத்தார்.


பாடசாலைக்கான கட்டிட நிர்மாணம்:

இந்தப் பள்ளிக் கூடம் இவ்வாறு நடந்து கொண்டிருக்கையில் பிள்ளைகளுக்குப் பாடசாலைக்கான கட்டிடமொன்றை உருவாக்கவும் திட்டமிட்டனர். பாடசாலைக் கட்டிடத்தை நிர்மாணிக்கும் ஆரம்ப கட்டப் பணியைப் பிள்ளைகளின் கரங்களே தொடக்கி வைத்தன. தற்போது பாடசாலை அமைந்துள்ள நிலத்தில் புதிய கட்டிடத்துக்கான அமைவிடம் தீர்மானிக்கப்பட்டு அதில் காணப்பட்ட பற்றைக் காடுகள் பிள்ளைகளின் கரங்களாலேயே பிடுங்கப்பட்டன. பின்னர் ஊர்மக்களின் உதவியினால் 60ஒ 20 சதுர அடியைக் கொண்ட கட்டிடம் அமைக்கப் பட்டது. தூண்கள் செங்கல்லினாலும் வரிச்சுச் சுவரைக் கொண்டும் இக்கட்டிடம் அமைக்கப்பட்டதோடு கூரைக்கு ஒலைவேயப்பட்டது. துரித கதியில் கட்டிடம் அமைக்கப் பட்டு 1959ம் ஆண்டு இறுதிப் பகுதியில் கட்டிட வேலைகள் பூத்தியடைந்தது.

பின்னர் கட்டிடத்தை அரசாங்கத்திற்கு ஒப்படைக்க பரீத்லெவ்வை அவர்களின் தலைமையில் பெரும் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வந்தன. இதற்காகத் தனது சொந்த வேலைகளையெல்லாம் ஒதுக்கி விட்டுப் பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டு இறுதியில் வெற்றியும் கண்டார். அரசாங்கத்தின் மேலிடத்திலிருந்து, உடனடியாகப் பாடசாலையைப் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டதற்கான உத்தரவு தந்திமுலம் கிடைக்கப் பெற்றது.

இந்தக் காலகட்டத்தில் ஆலிம் அவர்கள் ஊரில் இருக்கவில்லை.



(1959 ம் ஆண்டு கட்டப்பட்ட ஆரம்பக் கட்டிடமும் அப்பொழுதிருந்த மாணவர்களும்)

பாடசாலை ஆரம்பமும் வளர்ச்சியும் :

1959ம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 16ம் திகதி புதன்கிழமை குரு- தல்கஸ்பிட்டியவைச் சேர்ந்த M.A. கபூர் ஆசிரியர் அவர்கள் முதல் ஆசிரியராக வந்து கடமையை ஏற்றுக் கொண்டார். முதல் மாணவனாக Y.L.M. சத்தார் என்பவர் பதியப்பட்டார். இரண்டாம் மாணவனாக ஏ.அப்துல் வாஹித் என்பவர் பதியப் பட்டார்.

1960ம் ஆண்டு பங்கொல்லாமட என்ற ஊரைச் சேர்ந்த ஏ.எம்.சலீம் என்ற உதவியாசிரியர் வந்து சேர்ந்தார். எனினும் அவர் குறுகிய காலத்திலேயே இடமாற்றம் பெற்றுச் சென்றுவிட்டார்.அவருக்கான பிரியாவிடை வைபவத்தை ஊர்மக்கள் மிகவும் விமரிசையாக ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். அத்துடன் ஊர்மக்களனைவரும் அவருடன் நின்று புகைப்படமும் எடுத்துக்கொண்டனர். இதனைத் தொடர்ந்து கண்டி வத்தேகமவைச் சேர்ந்த வை.தாஜுதீன் என்ற ஆசிரியர் தனது குடும்பத்தினரோடு இவ்வூருக்கு வருகை தந்து பாடசாலையில் பணி புரிந்தார். அத்துடன் D.E.ரணசிங்க என்ற சிங்களப் பெண் ஆசிரியை ஒருவரும் சிங்களம் கற்றுக் கொடுக்க வந்து சேர்ந்தார்.

1961ம் ஆண்டு, 1962ம் ஆண்டுகளில் மாணவர்கள் நான்கு இல்லங்களாகப் பிரிக்கப் பட்டு இல்ல விளையாட்டுப் போட்டிகள் மிகவும் விமரிசையாக நடாத்தப் பட்டன.

1959ம் ஆண்டில் முதலாம் வகுப்பில் கற்ற திறமையான மாணவர்கள் 1960ம் ஆண்டு; மூன்றாம் வகுப்புக்கும் 1961ம் ஆண்டு ஐந்தாம் வகுப்புக்கும்; வகுப்பேற்றப்பட்டனர்.

1962ம் ஆண்டில் காலியைச் சேர்ந்த M.A.M. ஹமீத் என்பவர் தலைமையாசிரியராக வந்துசேர்ந்தார். அதனைத் தொடர்ந்து மல்வானை, திப்பிட்டிய போன்ற இடங்களில் இருந்து பயிற்றப் பட்ட ஆசிரியர்கள் வந்து சேர்ந்தனர்.இன்னுமொரு மலே இனத்தைச் சேர்ந்த முஸ்லிம் ஆசிரியையொருவரும் சிங்களம் கற்பிக்க வந்து சேர்ந்தார்.

1963ம் ஆண்டு பாடசாலையில் விடுமுறை வழங்கப்பட்டு தளபாடங்கள் அடுக்கிவைக்கப்பட்டிருந்த வேளையில் நிகழ்ந்த ஒரு மினி சூறாவளியினால் பாடசாலை கட்டிடம் உடைந்து விழுந்தது. அடுக்கிவைக்கப் பட்டிருந்த தளபாடங்களும் சேதமடைந்தன. அஸர் தொழுகையை நிறைவேற்றுவதற்காக ஹமீத் அதிபர் அவர்கள் பாடசாலைக்கு அருகால் போய்க் கொண்டிருந்த வேளையிலேயே இச்சம்பவமும் நடந்து முடிந்தது. அதிபர் நிலைதடுமாறிப் போனார். “நான் என்ன செய்வேன் ? மீதமுள்ள பொருட்களை எப்படிப் பாதுகாப்பேன்?” எனத் துயரத்துடன் சோர்ந்து நின்றார். அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் பாடசாலை அலமாரிகளையும் ஆவணங்களையும் மர்ஹ{ம் அப்பாஸ் அவர்கள் பாதுகாத்துத் தருவதாகக் கூறி அவரது வீட்டில் ஒரு அறையை ஒதுக்கிக் கொடுத்தார். மூன்று அலமாரிகளும் மேலும் சில பொருட்களும் அங்கு பாதுகாக்கப் பட்டன.

விடுமுறை முடிந்த பின்னர் பள்ளிக் கூடத்தை எவ்வாறு நடாத்துவது? எங்கே நடாத்துவது? என்ற கேள்வி எல்லோரிடமும் எழுந்தது. இக்காலகட்டத்தில் பரீத்லெவ்வை அவர்கள் புனித ஹஜ் கடமையை நிறைவேற்றுவதற்காக மக்கா சென்றிருந்தார்: அவரது பொறுப்பாளராக குடும்ப உறவினரான அப்பாஸ் அவர்கள் செயற்பட்டார். பரீத்லெவ்வை அவர்களின் வீட்டு முற்றத்தில் அமைக்கப் பட்டிருந்த நெல் களஞ்சியப் படுத்தும் கட்டிடத்தில் பாடசாலையை நடாத்துவதென அப்பாஸ் அவர்கள் தீர்மானித்தார். ஜனாபா பரீத் அவர்களின் அனுமதியுடன் அக்கட்டிடத்தை அதிபரிம் கையளித்தார்.





(மர்ஹூம் அப்பாஸ் அவர்கள்)



1965ம் ஆண்டு மீண்டும்(தற்போதிருக்கும்) நிலையான கட்டிடத்துக்கு வரும் வரை பரீத்லெவ்வை அவர்களின் வீட்டு வளவிலேயே பாடசாலை நடாத்தப்பட்டு வந்தது. இடநெருக்கடியின் காரணமாக ஒரு ஓலைக்கொட்டிலும் அமைக்கப்பட்டு அதிலும் வகுப்புகள் நடாத்தப் பட்டன. 1964ம் ஆண்டு பட்டப்பகலில் அந்தக் கொட்டில் தீக்கிரையானது. இந்த இழிசெயலை எவர் செய்தார் என்பது தெரியவில்லை. இந்தச் சந்தர்ப்பத்திலும் தளபாடங்கள் சேதமடைந்தன. புதிய கட்டிடத்தில் பாடசாலை ஆரம்பித்தபொழுது ஒருசில தளபாடங்களும் கரும்பலகையொன்றும் பக்கத்திலுள்ள மெதமுல்ல பாடசாலையில் இருந்தே இரவல் பெறப்பட்டன. காலம் கடந்தே அரசாங்கம் தளபாடங்களை வழங்கியது.

1960ம் ஆண்டு புதிய கட்டிடத் திறப்புவிழா மிகவும் சிறப்பாக நடாத்தப் பட்டது. சிறப்பு அதிதிகளைத் தேசிய கீதம் பாடி உள்ளே அழைத்து வந்து பின்னர் வரவேற்புப் பாடல் பாடப்பட்டது. அந்தப் பாடலின் சில வரிகள் பின்வருமாறு இருந்தன

வந்தனம் தந்தனமே
வரவேற்று நாம் நின்றனமே
வந்தனம் தந்தனமே
வரவேற்று நாம் நின்றனமே

பச்சிளம் பாலகர் நாம்
பல காலமாய்ப் பட்ட க~;டம்
பண்புடைப் பெரியோரே
பகுத்தறிவாளர்களே
பாங்குடன் சீராய் நாம்
பல கலைகள் கற்றிடவே
பகவான் அருள்புரிந்தான்
இன்று நாம் பாவால் வரவேற்றோம்

வந்தனம் தந்தனமே
வரவேற்று நாம் நின்றனமே
வந்தனம் தந்தனமே
வரவேற்று நாம் நின்றனமே


1966ம் ஆண்டில் மெல் கம்பனிக்குச் சொந்தமானதாக இருந்த மூன்று ஏக்கர் வயல் காணி வாங்கப்;பட்டது. பரீத் லெவ்வை, தலைமையாசிரியர் ஹமீத் ஆகியோரது இணைந்த முயற்சியினால் இது சாத்தியமாயிற்று. மெல் கம்பனி பரிபாளகர் D.E.நெத்தசிங்க என்பவர் பரீத் லெவ்வையவர்களின் நெருங்கிய நண்பராவார். இதன் மூலமாக இக்காணியைப் பெற்றுக் கொள்ளும் பணி இலகுவாயிற்று.

பாடசாலை படிப்படியாக முன்னேறிச் செல்லவே க.பொ.த. சாதாரண தரவகுப்பு நடாத்தத் தேவைப் பட்டது.இதற்கான அரசின் அனுமதியைப் பெறுவது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது.இந் நிலையில் எட்டாம் வகுப்பில் சித்தியடைந்த சம்சுதீன் என்ற மாணவன் இப்பாகமுவ பக்மீகொள்ள அல்-மினா பாடசாலைக்குச் சென்று கல்வி கற்றான். இம் மாணவன் எண் கணிதம் விN~ட சித்தியுடன் எட்டுப் பாடங்களிலும் சித்தியடைந்தான்.

பரீத் லெவ்வையவர்களின் அயராத முயற்சியினால் ஹிரியாலத் தொகுதி அரசியல்வாதி ஹேரத் அவர்களின் உதவியுடன் சாதாரண தரம் வகுப்பு நடாத்துவதற்கான அனுமதி கிடைக்கப் பெற்றது. முதன் முறையாக 1969ம் ஆண்டு ஒரு மாணவனும் ஒரு மாணவியும் பரீட்சைக்குத் தோற்றினர்.



(இடமிருந்து வலமாக மர்ஹூம்களான அல்ஹாஜ் பரீத் லெவ்வை,அதிபர் M.A.M. ஹமீத், முதலாவது ஆசிரியர் M.A.கபூர்)




இரண்டாவது கட்டிடம்:
1978 ம் ஆண்டு இக்கட்டிடத்தின் ஆரம்பக் கட்டிடம் கட்டப்பட்டது. அதன் சுவர்கள் செங்கல்லினாலும் கூரை ஓலைவேயப்பட்டும் கட்டப் பட்டிருந்ததோடு மண் தரையே காணப்பட்டது. இக்கட்டிடத்தைத் திறப்பதற்கு முன்னரே இக்கட்டிடமும் இடிந்துவீழ்ந்தது. பின்னர் 1980 ம் ஆண்டு தற்போதிருக்கும் இரண்டாவது கட்டிடம் கட்டிமுடிக்கப் பட்டு அதன் திறப்பு விழா மிகவும் விமரிசையாக நடைபெற்றது.



பின்னிணைப்பு-1:
எங்கள் அயல்கிராமமான பண்டிபொல கிராமத்தில் இருந்து அன்றும் இன்றும் எங்கள் பாடசாலைக்கு முஸ்லிம் பிள்ளைகள் வருகை தருகின்றனர். ஆரம்ப காலத்தில் பண்டிபொல கிராமத்துக்கு அருகேயுள்ள புலத்வெல்யாய பகுதியில் இருந்து தமிழ்ப் பிள்ளைகளும் இப் பாடசாலைக்கு வந்தார்கள். அவர்கள் எல்லோரும் கால் நடையாகவே வருவார்கள். அவர்கள் வரும் பாதையில் பாதைக்குக் குறுக்கே ஒரு நீரோடை செல்கிறது. அந்த நீரோடையில் இறங்கிக் கரையேறியே மாணவர்கள் வரவேண்டியிருந்தது. மழை காலத்தில் நீரோடை நிரம்பி ஓடும். இதனால் மழைக்காலம் என்றால் மாணவர் வருகை தடைப்படும். இந்தப் பிரச்சினை குறித்து பண்டிபொல ஊர்மக்களும் மாய்வெல ஊர்மக்களும் ஆசிரியர்களும் கலந்தாலோசித்து ஒரு முடிவுக்கு வந்தார்கள். அதன் படி தென்னை மரங்கள் இரண்டை வெட்டி தற்காலிகப் பாலம் (ஏதண்ட) ஒன்றை அமைத்தார்கள். பாதுகாப்புக் குறைந்த இப்பாலத்தினாலும் இடைக்கிடையே பிள்ளைகள் சிரமத்துக்குள்ளானார்கள். நிரந்தரமான பாலம் அமைக்கப் பட்டதன் பின்னர் பிரச்சினை தீர்ந்துள்ளது.



பின்னிணைப்பு-2:

1955ம் ஆண்டு மாய்வெல ஊர்வாசிகளுள் 7 பேருக்கு அயல் கிராமமான ‘நாபெட’ கிராமத்தில் ‘ஹேன்யாய’ என்ற பகுதியில் ஒரு ஏக்கர் நிலம் வீதம் அரசாங்கம் காணிகளை வழங்கியது.அங்கே காடுவெட்டி , நிலம் திருத்தி வீடுகளை அமைத்துக் கொஞ்ச காலம் குடியிருந்தனர். அங்கு சிங்கள மக்களே கூடுதலாக வாழ்ந்து வந்தனர். இதனால் தமது கலாசாரப் பாரம்பரியங்களும் பள்ளிவாசலுடனான தொடர்பும் துண்டிக்கப் பட்டுவிடும் என்ற அச்சத்தினால் காணிகளைச் சிங்கள மக்களுக்கே விற்றுவிட்டு மாய்வெல ஊருக்கு வந்துவிட்டனர். இதன்பின்னர் 1990ம் ஆண்டளவில் சுவர்ணபூமித்திட்டத்தின் கீழும் நாபெட பகுதியில் எமது கிரமத்தைச் சேர்ந்த சில குடும்பங்களுக்குக் காணிகள் வழங்கப்பட்டன. அவர்களும் வீடுகளைக்கட்டிச் சிலகாலம் இருந்து விட்டு பின்னர் முன்னோர்கள் செய்த படியே காணிகளைவிற்றுவிட்டு வந்துவிட்டனர்.



பின்னிணைப்பு-3:
ஆரம்பத்தில் மாய்வெல பள்ளிவாசல் இமாமாக(லெப்பை) அருகேயுள்ள கொஸ்முல்ல கிராமத்தில் வசித்து வந்த அப்துல் காதர் என்பவர் கடமைபுரிந்தார். அவர் 1940 களின் ஆரம்பப் பகுதிவரை (1943 ம் ஆண்டு வரையென நம்பப் படுகிறது) இப்பணியில் ஈடுபட்டார். அவர் காலமாகி 40 வது நாளன்று அவருடைய மகனான செய்யது இஸ்மாயில் என்பவர் இப்பணியை ஏற்றுக் கொண்டார். இவர் 1983ம் ஆண்டு வரையும் இப் பணியில் ஈடுபட்டார். சுமார் 40 வருடங்கள் இமாமாகக் கடமையாற்றிய இவர் 1984ம் ஆண்டு காலமடைந்தார். அவ்வாறே முஅத்தீன் பணியில் 1960 களின் ஆரம்பத்திலிருந்து 1980 களின் ஆரம்பம் வரை சம்சுதீன் என்பவர் ஈடுபட்டுவந்தார் என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது.

பின்னிணைப்பு -5:
கொஸ்முல்லை அப்துல் காதிர் அவர்களின் முத்த மகளான றஹ்யானத்து உம்மாவின் ஒரே புதல்வனே பரீத் லெவ்வை ஆவார்.



பின்னிணைப்பு -6:
பாடசாலை ஆரம்பிக்கப் பட்ட வேளையில் இருந்த ஊர்மக்கள்; விபரம்:
1. மெல்சிரிபுர ‘மினர்வா’ ஹோட்டல் றசீத் வீடு:பெற்றோர் , பிள்ளைகள் -5.மொத்தம் -7
2. மெல்சிரிபுர வடிவேலு வீடு: பெற்றேர் , பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-5
3. தெமடகொள்ள யூசுப் வீடு : பெற்றோர் ,பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
4. தெமடகொள்ள ஹனீபா வீடு : வாப்பும்மா , பெற்றோர், பிள்ளைகள்-6. மொத்தம்-9
5. தெமடகொள்ள அ~;ரப் வீடு: உம்மும்மா , பெற்றோர், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-6
6. தெமடகொள்ள பாத்துமாநூர், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-4
7. கபூர்வீடு: சகோதரன் , சகோதரி . மொத்தம்-2
8. செய்யது இஸ்மாயில்(லெப்பை) வீடு: பெற்றோர், பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
9. ஹ{ஸைன் வீடு: பெற்றார், பிள்ளைகள்-6. மொத்தம்-8
10. ஜெபர்தீன் வீடு: பெற்றார், பிள்ளைகள்-2. மொத்தம்-4
11. செய்னுள் ஆப்தீன் வீடு: பெற்றார் , பிள்ளைகள்-2. மொத்தம்-4
12. செல்லையா வீடு: பாட்டன், பெற்றோர், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-6
13. அப்பாஸ் வீடு : பெற்றோர், பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
14. சஹாப்தீன் வீடு: கணவன், மனைவி. மொத்தம்-2
15. செய்யத் (வட நாநா) வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-2. மொத்தம்-4
16. அப்துல்காதர்வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-6. மொத்தம்-8
17. அகமது மீராலெவ்வை வீடு: ஒருவர். மொத்தம்-1
18. யூசுப் வீடு: ஆச்சி,பேரன்-1, மகன்,மருமகள், பிள்ளைகள்-3 மொத்தம்-7
19. பல்கீஸ் வீடு: தாய், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-4
20. இஸ்மாயில் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
21. பரீத்லெவ்வை வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-5
22. அர்கிஸ் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-2. மொத்தம்-4
23. உதுமாலெவ்வை வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-4. மொத்தம்-6
24. வாத்தியார் வீடு: கணவன் ,மனைவி. மொத்தம்-2
25. அப்துல் ஹமீத் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-4. மொத்தம்-6
26. அப்துல் ஹமீத் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
27. செல்லா ஆச்சி, மஹ்மூத். மொத்தம்-2
28. கரீம் நானாவீடு: பெற்றோர்,மகன்-1 மொத்தம்-3
29. சேதா வீடு: கணவன், மனைவி. மொத்தம்-2
30. (சுருட்டு) சஹாப்தீன் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-2. மொத்தம்-4
31. சம்சுதீன் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
32. அப்துல் அஸீஸ் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-5
33. ஜவாத் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-3. தங்கை உம்முநோநா. மொத்தம்-6
34. ஐதுரூஸ்(சிங்கப்பூர்) வீடு: பெற்றோர், பிள்ளை-1. மொத்தம்-3
35. தாஹிர் வீடு: கணவன், மனைவி. மொத்தம்-2
36. முத்தலிப் வீடு: தாய் , மகன்- மருமகள், மொத்தம்-3
37. மஜீத் உம்மா வீடு: தாய். மொத்தம்-1
38. மம்மது அப்பா வீடு: பெற்றோர், மகன்-1, மகள்-1. மொத்தம்-4
39. கொஸ்முல்ல இஸ்மாயில் லெவ்வை வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-7. மொத்தம்-9
40. மாணிக்கம் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-2. மொத்தம்-4
41. வெலிப்பிட்டி றசீத் நாநா கடை: ஒருவர். மொத்தம்-1
42. வடவன குலாம் வீடு: பெற்றோர், பிள்ளைகள்-3. மொத்தம்-5
43. அப்துல்லா அப்பா வீடு: பெற்றோர், மகள்-1. மொத்தம்-3
44. தெமடகொள்ள கடை ஹமீத்: ஒருவர். மொத்தம்-1


நன்றி: கு.மாய்வெல முஸ்லிம் வித்தியாலய- "பொன்விழா மலர்-2009"
(கட்டுரையை எழுதியவர் பாடசாலையின் பழைய மாணவியான எனது தாயார்)


பி.கு:அப்பாடா! பிரபாவிடமிருந்து ஒருமாதிரியாக தப்பிச்சாச்சு.
ஃபஹீமாஜஹான்

திருவெம்பாவை எண்டு கேள்விப்பட்டிருக்கிறம்,இதென்ன திருவெம்பா?,இப்பிடியொரு சொல்லை நாங்கள் கேள்விப்படவேயில்லையே எண்டு உங்களிலை கொஞ்சப் பேர் நினைக்க வெளிக்கிட்டுடிவியள் எண்டு எனக்குத் தெரியும்.இரண்டும் ஒண்டு தான்.அந்த "வை" யை உச்சரிக்கிறதிலை எங்களுக்கு ஒரு பஞ்சி.பின்னை அது தான் திருவெம்பா எண்டு சொல்லித் தான் சொல்லுவம்.


மார்கழி மாசத்திலை தான் திருவெம்பா வரும்.அதுவும் அந்தக் குளிருக்கை விடிய வெள்ளனவெல்லாம் கோயிலுகளிலை பூசைகள் நடக்கும்.இந்தமுறையும் திருவெம்பா தொடங்கப் போகுதாம் எண்டு போன வெள்ளிக்கிழமை பம்பலப்பிட்டிப் பிள்ளையார் கோயிலிலை அறிவிச்சது என்ரை காதிலை கேட்டிச்சுது.அது தான் எனக்கும் முந்தின எங்கடை காலத்து திருவெம்பாப் புதினங்களை ஒரு பதிவா எழுதிப் போடுவம் எண்டொரு யோசனை வர,சட்டுப் புட்டெண்டு இந்தப் பதிவை எழுதிப் போடுறன்.



திருவெம்பா எண்டு சொல்லிச் சொன்னால் ரண்டு விசயம் ஞாபகத்துக்கு வரும்.ஒண்டு எல்லாக் கோயிலிலையும் அவல்,கடலை எண்டு கன சாமானுகள் சாப்பிடக் குடுப்பினம்.மற்றது சங்கூதிப் பண்டாரம்.முதல்லை அவல்,கடலை அலுவலைப் பாத்திட்டு,பிறகு சங்கூதிப் பண்டாரத்தைப் பாப்பம்.ஏனெண்டால் சாப்பாட்டை காத்திருக்க வைக்கக் கூடாதெண்டு சொல்லுவினம்.



முந்தியெல்லாம் சின்னனிலை, ஒராம்,இரண்டாம் வகுப்புப் படிக்கேக்கை,திருவெம்பாக் காலத்திலை விடியக் காலமை 5 மணிக்கே அம்மாவோ,அம்மம்மாவோ அடிச்சு எழுப்பிப் போடுங்கள்."அங்கை கோயில்லை பூசையாகுது.இஞ்சை நீ படுத்துக் கிடக்கிறாய் எண்டு விடியவெள்ளனவே பேச்சு விழத் தொடங்கீடும். நாங்களும் எழும்பி,நித்திரை தூங்கித் தூங்கிப்,பல்லை மினுக்கி,முகத்தைக் கழுவிப் போட்டு,குளிக்கப் பஞ்சியாயுமிருக்கும் அதே நேரம் பயங்கர குளிராயுமிருக்கும்,குளிக்கவே மனம் வராது எண்டாலும் சும்மா ஒரு போமாலிற்றிக்காக(formality)கேக்கிறது.."... என்ன குளிக்கிறதோ.." எண்டு..."...ஆய்.. சின்னப் பிள்ளையள் தானே.. அது காரியமில்லை.." முகத்தைக் கழுவிப் போட்டுப் போ எண்டு அம்மம்மா சொல்லுவா.சிலவேளை அம்மா சுடு தண்ணி வைச்சுத் தருவா.அதுக்கை கொஞ்சம் பச்சைத் தண்ணியை விட்டு,ஒரு வாளிக்கை கலந்து போட்டு,ஒரு வாளித் தண்ணியிலையே குளிச்சுப் போட்டுக் கோயிலுக்குப் போறது.எப்பிடிப் பாத்தாலும் சிலவேளையிலை அரைக் குளிப்பு இன்னும் சில நாள் அதுவும் இல்லை.அவ்வளவு தான்.



பண்டாரி அம்மன் கோவிலை 5 மணிக்குப் பூசை தொடங்கும்.அங்கை தான் முதல்ப் போவம்.ஒரு லக்ஸ்பிறே அல்லது அங்கர் பாக்(Bag) ஐயும்(அந்தக் காலங்களிலை உந்தச் சொப்பின் பைகளின்டை பாவனை மிச்சும் குறைவு)மடிச்சுக் காச்சட்டைப் பொக்கற்றுக்கை வைச்சுக் கொண்டு தான் இந்த வானரப் படையள் கோயிலுக்குப் படையெடுக்குங்கள். போனவுடனை பாக்கிற முதல் வேலை இண்டைக்குச் சுவாமிக்கு என்ன படைச்சுக் கிடக்கிறது எண்டு பாக்கிறது தான்."...ஆ .ஆ.கடலை கிடக்குது..அவலுக்கு கக்கண்டு போட்டு வைச்சிருக்கினம் போல கிடக்குது...வெள்ளையாக் கிடக்குது...இஞ்சாலை கிடக்கிறது சக்கரைப் பொங்கல்...மோதகமும் கிடக்குது.கனக்கக் கிடக்குது... ஆளுக்கு ரண்டுப் படி குடுப்பினமோ...?அதுக்கிடையிலை கணக்குப் போட்டுப் பாக்கிறது..கோயிலிலை ஒரு 50,60 சனம் நிக்குது..எல்லாருக்கும் ரண்டுப் படி குடுத்து,பேந்து உபயகாரரும் தங்கடை வீட்டையும் கொஞ்சம் மோதகம் கொண்டு போகோணும்.. அப்பிடிப் பாத்தால் உவ்வளவும் காணாது.ஒரு வேளை ஐயர் உபயகாரருக்கெண்டு புறிம்பா உள்ளுக்கை ஒளிச்சு வைச்சிருக்கிறாரோ தெரியாது...சரி அதை விடுவம்...பெரியாக்களுக்குக் குடுக்காட்டிலும் சின்னப் பெடியளுக்கெண்டாலும் குடுப்பினம்...ம்.. பாப்பம்.பிறகு இஞ்சாலை வைரவருக்கு,சின்ன வடை மாலை தானே போட்டுக் கிடக்குது.உந்த வடை மாலையிலை 20 வடையும் வராது போல கிடக்குது.அப்ப உதைச் சனத்துக்குக் குடுக்க மாட்டினம் போல கிடக்குது.அங்காலை 2 தாம்பாளத்துக்கை கதலி வாழைப் பழமும் அடுக்கி வைச்சுக் கிடக்குது.அப்ப அதுவும் குடுப்பினம்.இந்த மனக் கணிப்பெல்லாம் கோயிலுக்குப் போன கையோடையே நாங்கள் செய்து போடுவம்.




அங்காலை ஒரு பக்கத்தாலை பூசையள் நடந்து,திருவெம்பாப் பாட்டுப் படிக்க வெளிக்கிட்டிடுவினம்.சிலவேளை ஐயரே படிப்பார்.இல்லாட்டில் ஆம்பிளையள், பெடியள்,பொம்பிளையள் எண்டு நல்லா "..ஆ. ஆ..." எண்டு இழுத்துப் பாடக் கூடினாக்கள் ஒவ்வொருத்தரும் ஒவ்வொரு பாட்டா,ஒரு ஓடரிலை படிப்பினம்."...ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அரும் பெருஞ் சோதியை யாம் பாடக் கேட்டேயும்." எண்டு தொடங்க,எங்களுக்கு,"எப்ப உந்தப் பாட்டெல்லாம் முடிச்சு அவல் கடலை தரப் போறியள் எண்டு யோசனை ஓடிக் கொண்டிருக்கும்.



இடையிலை ஒரு பாட்டிலை ஒரு வரி வரும்..".. போற்றிமால் நான்முகனும் காணாத புண்டரிகம்.." எண்டு.நாங்கள் சின்னப் பெடியள் உதைக் கேட்டிட்டு, எங்களுக்கை சிரிச்சுக் கொள்ளுவம்.(பிழையா யோசிச்சுப் போடாதையுங்கோ.எங்களுக்கு உதை மாதிரி ஒரு கூடாத சொல்லொண்டிருக்குதெண்டு அந்தக் காலத்திலேயே தெரியும்.அவ்வளவு தான்.அட.. சொன்னால் நம்புங்கோப்பா.அடம் பிடிக்கிறியளப்பா..ம்ம்)அதெல்லாம் முடிஞ்சு,"போற்றி அருளகநின் ஆதியாம் பாதமலர்,போற்றி அருளுக நின் அந்தமாம் செந்தளிர்கள்..........போற்றியாம் மார்கழி நீராடேல் ஓர் எம்பாவாய்.."எண்டு 20 ஆம் பாட்டும் முடிய பெடியளின்ரை முகத்தில சந்தோசத்தைப் பாக்கோணும்.அப்பா சொல்லி வேலை இல்லை.





பேந்தென்ன,திருநீறு,சந்தனம் எல்லாம் வாங்கிப் பூசி அடுத்த அற்றாக்குக்கு(Attack) றெடியாயிடுவாங்கள்.அடிபட்டுப் பிடிபட்டு,அந்த லக்ஸ்பிறே பாக்கை நிறைக்கிறதிலை தான் குறியாய் இருப்பம். எங்கடை ஊரிலை உள்ள கோயிலுகள் தங்களுக்கை ஒரு அகிறீமன்ற்(Agreement) வைச்சிருந்ததுகள் போல கிடக்குது.ஒண்டின்ரை பூசை முடியத் தான் மற்றதினரை பூசை தொடங்கும்.எண்டாத் தான் பக்த கோடிகள்(வேறை யார் அவல்,கடலைக்குப் ஓடிற நாங்கள் தான்)கோயிலுக்கு நிறைய வருவினம் எண்டாக்கும்.பண்டாரி அம்மன் கோயில் முடிய வைரகோயில்லை 6 மணிக்கும்.அது முடிய மாலந்தெணிப் பிள்ளையாரிலை 6.30 க்கும்,கடைசியா ஆலடிப் பிள்ளையாரிலை 7 மணிக்கும் பூசை நடக்கும்.



போகாத கோவிலெல்லாம் திருவெம்பாக்குத் தான் போவம்.ஒவ்வொரு கோயில்லையும் திருநீறு,சந்தன்ம் குடுக்க,திரும்பவும் ஏற்கனவே பூசிக்கிடக்கிற திறுநீறு சந்தனத்துக்கு மேலையே பூசுறது.காதிலை பூ வைக்க்கிறது பெரிய பாடாப் போடும்.முதல்க் கோவிலிலேயே பெரிய செம்பரத்தம் பூவையோ,தேமாப்பூவையோ காதிலை லௌட்ஸ்பீக்கரைஇ(Loud Speaker)கட்டிற மாதிரி வைச்சாப் பிறகு மற்றக் கோவிலிலை வாங்கிற பூவை எங்கை தலைக்கு மேலையே வைக்கிறது.அதிலையும் சில பேர் இரண்டு காதிலையும் ஒரு லௌட்ஸ்பீக்கரை முன்னுக்கும் மற்றதை பின்னுக்கும் பாக்கக் கட்டிற மாதிரி, முன்னுக்கும் பின்னுக்கும் பாக்கிற மாதிரி பெரிய செம்பரத்தம் பூவையோ,தேமாப் பூவையோ வைச்சுக் கொண்டு போவாங்கள்.ஒவ்வொரு கோயிலையும் போய் அங்கை தாற போவையும் காதிலை அடைவாங்கள்..ம்ம்ம்.



இப்பிடி எல்லாக் கோயில்லையும் வாங்கினதுகளை வீட்டை கொண்டு வந்து,சில வேளையில காலமைச் சாப்பாடே உதாத் தான் இருக்கும்.சிலவேளையில உதோடை சேர்த்து ஒரு றாத்தல் பாணோடை காலமை அலுவல் முடிஞ்சு போடும்.சாப்பிட்டு முடிய அந்த லக்ஸ்பிறே பாக்கெல்லாம் கழுவிக் கொடியில காயப் போட்டிடுவம்.பிறகு நாளைக்கும் எடுக்கலாம்(றீ ஊஸ் - Re Use)எண்டொரு முற்போக்கு சிந்தனை தான்.சில பேர் இதையே பள்ளிக் கூடத்துக்கு கட்டிக் கொண்டு வந்து இன்டேவலுக்கும்(Interval) சாப்பிடுவாங்கள்.இப்பிடியே திருவெம்பா போகும்.எங்களுக்கும் திருவெம்பாப் பூசை இருக்குது.முட்டிக்கொத்தாத்தைப் பிள்ளையாரிலை(முட்டிக் கொற்றவத்தைப் பிள்ளையார்)6 ம் பூசையும் மாயக்கைப் பிள்ளையாரிலை 7 ம் பூசையும் எங்கடை தான்.அந்த 2 நாளும் உபயகாரர் எண்டு எங்களுக்கு கொஞ்சம் கூட அவல்,கடலை,மோதகம்,வடை,பஞ்சாமிர்தம் எல்லாம் பூசைக்கு வந்த சனம் ஓரளவு போய் முடிய ஐயர் எடுத்துக் கொண்டு வந்து தருவார்.அந்த 2 நாளும் அலுக்க அலுக்கச் சாப்பிட உந்த அவல் கடலைப் பைத்தியம் எல்லாம் அதோடை தன்ரை பாட்டிலை நிண்டிடும்.உதைத் தான் சொல்லிறது, அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமிர்தமும் நஞ்செண்டு.உதெல்லாம் சின்ன வயசுச் சமாச்சாரங்கள்.




இனி சங்கூதிப் பண்டாரத்துக்கு வருவம்.சங்கூதிப் பண்டாரம் எண்டால் என்னெண்டு தெரியாதாக்களுக்காண்டி,திருவெம்பாக் காலங்களிலை ஊரிலை இருக்கிற பெடியள் எல்லாம் ஒரு குழுவாக சேர்ந்து விடிய வெள்ளன எழும்பி,சேமக்கலம்,சங்கு எல்லாம் ஊதிக்கொண்டு,திருவெம்பாப் பாட்டுப் படிச்சுக் ஒண்டு போறதை தான் சங்கூதிப் பண்டாரம் எண்டு எங்கடை ஊரிலை சொல்லுறது.நீங்களெல்லாம் வெடிவால் முளைச்ச வயசுகளிலை, உங்கடை ஊர் சங்கூதிப் பண்டாரங்களிலை ஊதப் போயிருப்பியள்.அது நல்ல பம்பலாத் தான் போகும்.எங்கடை ஊரிலையும் சங்கூதிப் பண்டாரத்துக்கு ஊத போற பெடியள்,ஊரிலை இருக்கிற மற்ற எல்லாக் கோயிலுகள்ளையும் இருந்து சேமக்கலங்கள்,சங்குகள்,ஒரு பெற்றோல் மாக்ஸ்,திருவெம்பாப் பாட்டுப் புத்த்கம் எல்லாம் எடுத்து வைச்சுக் கொண்டு எங்கடை ஊர் வாசிகசாலைக் கட்டிடத்துக்குள்ளை தான் படுப்பாங்கள்.



விடிய 2,3 மணிக்கு எழும்பி,அந்தப் பனிக்குளிருக்கை ஒராள் பெற்றோல்மாக்ஸ் பிடிக்க,இன்னொராள் பாட்டுப் படிக்க,ஒவ்வொரு பாட்டும் முடியிற இடைவெளிக்குள்ளை சேமக்கலம் அடிச்சு,சங்கூத கொஞ்சம்,பக்கப் பாடு,பம்பலுக்கெண்டு ஒரு மிச்சம் எண்டு ஒர் 15 - 20 ஒண்டாப் போகும்.ஊரிலை இருக்கிற எல்லா ரோட்டாலையும் 2,3 தரம் போய் ஊதிப் போட்டு,வந்து 4 ,5 மணிக்குப் படுத்திடுவாங்கள்.ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு வீட்டுக் காரர் பெடியளுக்கு ஒரு பெரிய கேத்திலுக்கை தேத்தண்ணியும்,கடிக்கிறதுக்கு,கல்பணிஸோ,மலிபன் பிஸ்கட்டோ இல்லையெண்டால் தட்டை வடையோ(அது தான் எங்கடை பருத்துறை வடை)குடுப்பினம்.



பம்பலாத் தான் இருக்கும்.வெடிவால் முளைச்ச வயசு தானே?வாசியாலைக்கை படுத்திருகேக்கை ஒருத்தன்ர சாரத்தை கலட்டிறது(ஆனால் எல்லாரும் உள்ளை காற்சட்டையும் போட்டு கொண்டு தான் வருவாங்கள்),காலைப் போடுறது,கையைப் போடுறது,நித்திரையைக் குழப்பிறது எண்டு கொசப்பு வேலையளுக்கும் குறைவில்லை.அதோடை சங்கூதிக் கொண்டு போகேக்கை றோட்டுக் கரையோடை காய்ச்சு நிக்கிற கொய்யா,மாதாளை,மாங்காய்,முத்தின வாழைக்குலையெல்லாம் இதோடை காணாமல்ப் போடும்.வாழைக்குலை முத்தாட்டிலும் பரவாயில்லை,திருவெம்பா தொடங்கிறதுக்கு முதல் வெட்டிப் போடோணும் எண்டு வெட்டிப் போடிறளவுக்குக் கூடச் சனம் இருக்குது.


அதோடை பட்ட சீசனும் தொடங்கீடும் எண்டதாலை(பட்டம் பற்றிய முந்தியதொரு என் பதிவு) வேலியளிலை கட்டி கிடக்கிற கமுகஞ்சிலாகையளும் திருவெம்ப்பாவோடை காணாமல் போடும்.அதோடை கடைசி,கடைசிக்கும் முதல் நாளுகளிலை ஒரு பறையை வாடகைக்கு எடுத்து சங்க்கூதிப் பண்டாரத்தோடை சேத்து அடிச்சுக் கொண்டு போற வழக்கமும் எங்கடை ஊரிலை இருந்துது.அந்தக் காலம் 50,100 ரூபா குடுத்தே ஒரு பறையை வாடகைக்கு எடுக்கலாம்.இப்ப 400,500 குடுக்கோணுமாம்.


பறையை ஒரு பெரிய கரியல் உள்ள சைக்கிளொண்டில்(உங்கடை அம்மப்பாமார்,அப்பப்பாமார் வைச்சிருந்திருப்பினம்.பெரிய வெங்காய மூட்டையள்,அரிசி மூட்டையள்,தவிட்டு,புண்ணாக்கு மூட்டையள் ஏத்திக் கொண்டு போகலாம்.இல்லாட்டில் குடும்பம் 4,5 பெடியள் எண்டு கொஞ்சம் பெரிசெண்டாலும் ஒரு பெரிய கரியல் பூட்டினால் தான் எல்லாத்தையும் ஒண்டா இழுத்துக் கொண்டு வல்லிறக்கோயில் மாதிரிப் பெரிய கோயிலுகளுக்குப் போகலாம்.)கட்டி,சும்மா பம்பலா அடிச்சுக் கொண்டு போறது.



ஆரும் பெரிசுகள்,பெடியளை வாசியாலையிலை வைச்சு அப்பிடி இப்பிடியெண்டு பேசியிருந்தால் அவற்றை வீட்டு வாசல்லை கொண்டு போய் விடிய வெள்ள்ன அவரை எழும்புமட்டும் அடிச்சு அவரை எழுப்பிறதுக்குத் தான் பறையடிக்கிறது.அப்பத்தான் அதுகளும் ,"உதகளுக்கேன் புத்தியைச் சொல்லுவான்,உதுகளைத் திருத்தேலாது" எண்டு யோசிக்குங்கள்.


நான் போனமுறை கனகாலத்துக்குப் பிறகு திருவெம்பாக்காலத்திலை ஊரிலை போய் நிண்டனான்.என்ரை ஒண்டை விட்ட அண்ணன் ஒருத்தன்.என்னை விட 3 வயசு கூட.அவன் இப்ப இருக்கிற சங்கூதப் போற பொடியளட்டைச் சொன்னான்"உந்தப் பறை கொண்டோய் அடிக்கிற குரங்குச் சேட்டையொண்டும் செய்யாதையுங்கோ.பாட்டை மட்டும் படிச்சுக் கொண்டு போங்கோ.ஊரிலை சனம் நிம்மதியாப் படுக்கிறேல்லையே?" அதுகளும் விட்டிச்சுதுகளே.உவரென்ன எங்களெக்குச் சொல்லிறது.இந்தமுறை உவற்றை வீட்டு வாசல்லை தான் கொண்டோய் வைச்சு அடிக்கிறது.


அவனுக்கும் தெரியும் தானே.அவனும் உவங்களின்டை வயசெல்லாம் கடந்து வந்தவன் தானே. அவனும் உப்புடி ஆற்றையோ வீட்டு வாசல்லை அடிச்சு ஆரையும் எழுப்பியிருந்திருப்பான் தானே.?பூவரசங் கம்பெல்லாம் முறிச்சு கேற்(Gate) வாசல்லை வைச்சிட்டுத் தான் படுத்தவன்.அவன்ரை வீட்டு வாசல்லை றோட்டுக்கு லைற்ற் போட்டு வைச்சிருக்கிறான்.ஆனால் அதுக்கு சுவிச் கறண்ட் எல்லாம் இவன்ரை வீட்டையிருந்து தான்.விடியக் காலமை வெள்ளன 3 மணிக்குப் போய் நிண்டு கொண்டு அவன்றை வீட்டு வாசல்லை நிண்டு அடிச்சிருந்திருக்கினம்.அவன் எழும்பி வந்து உள்மதிலடியில நிண்டு கொண்டு ஆராக்கள் எண்டெல்லாம் வடிவாப் பாத்துப் போட்டு,லைற்றை நிப்பாட்டிப் போட்டு,பூவரசங்க் கம்போடை மதிலாலை ஏறி றோட்டுக்குக் குதிச்சு,வெளு வெளு எண்டு வெளுத்தெடுத்துவிட்டான்.அவங்கள் சைக்கிள்,பறை எல்லாத்தையும் போட்டிட்டு,அங்காலை இருந்த வேலிக் கண்டாயங்களுக்குள்ளாலையும் மதிலாலையும் ஏறி விழுந்து ஓடித் தப்பிட்டாங்கள். ம்ம்ம்.. அப்பிடி இப்பிடியெண்டு திருவெம்பாக் கால ஞாபகங்கள் பம்பலா,பசுமையா,இப்பவும் கிடக்குது.ம்ம்ம்ம்ம்


புறிம்பு - புறம்பாக/வேறாக
தாம்பாளம் - நைவேத்தியம் சுவாமிக்குப் படைக்கப் பயன் படும் தட்டு
வாசியாலை - வாசிகசாலை
வல்லிறக்கொயில்- வல்லிபுரக்கோவில்
மாதாளை - மாதுளை
முத்தின - முற்றின
கமுகஞ்சிலாகையள் - கமுகம் சலாகை
காரியமில்லை - பெருந்தவறல்ல
சட்டுப் புட்டென - உடனேயே
சேமக்கலம் - ஒரு வகை கோயில் மணி என்று சொல்லலாம்

இதென்னடா ஆருக்கோ பேச்சு விழுது எண்டு நினைச்சு பின்னங்கால் பிடரியிலை பட ஓட வெளிக்கிடாதையுங்கோ.நான் வெங்காயம் எண்டு சொன்னது எங்களின்டை செல்வ(ல)த்தை தான்.எங்கன்ரை ஊரிலை அதை "காய்" எண்டும் சொல்லுவம்.எங்கள் எல்லாருக்கும் செல்வதை அள்ளிச் சொரிகின்ற லக்ஸ்மி அது.வெங்காயத் தோட்டத்திலையிருந்து உழைத்து எங்களவர்கள் எங்கேயோ உயரத்துக்கெல்லாம் சென்றிருக்கிறார்கள்.எங்களுக்குக் காசு மழைபொழிகின்ற காமதேனு அது.




நாங்கள் அதைக் காலால் உழக்க மாட்டோம்.மாலையாகி,வீட்டை விளக்குக் கொழுத்திய பின்னரோ அல்லது வெள்ளிக்கிழமைகளிலோ யாருக்கும் அதைக் கொடுக்கமாட்டோம்.ஏனென்றால் அவ்வாறு கொடுத்தால் அந்த லக்ஸ்மி எங்களை விட்டுப்போகிறாள் என்ற நம்பிக்கையுடையவர்கள் நாங்கள்.(நீங்கள் சிலவேளைகளில் காசினை வெள்ளிக்கிழ்மைகளிலோ அல்லது விளக்குக் கொழுத்தியபின்னரோ கொடுக்காமால் இருக்கலாம்)நாங்கள் அந்தப் பணத்துக்கு ஈடாக வெங்காயத்தையும் நினைத்துக் கொள்வதால் அதனை மேற்க்கூறிய தருணங்களில் வெளிச்செல்ல அனுமதிக்க மாட்டோம்.




எங்கள் வெங்காயத் தோட்டங்களில் நாங்கள் செருப்புடன் இறங்கவே மாட்டோம்.வேறொருவன் இறங்கினாலும் அவன் காலை உடைக்கவும் தயங்க மாட்டோம்.ஏனென்றால் எங்கள் காசுக்கடவுளை காலால் உழக்குகின்ற செயலாகவே நாங்கள் அதைக் கருதுவோம்.வெங்காயச் சருகு காற்றிலே சரசரத்து ஏற்படுத்துகின்ற சரசரப்போசையும் அதன் வாசமுமே எங்களுக்கு நித்திரையை வரவைக்கும்.கறி,புளிகளில் காரசாரமாய் வெங்காயம் வெளிப்பட்டால் தான் எங்களுக்குப் சாப்பாடு இறங்கும்.இல்லையென்றால் பத்தியப் படாது.நாங்கள் வெங்காயத்தோடை எப்பிடி ஒட்டியிருக்கிறம்.எங்கடை வாழ்க்கையிலை அது எப்பிடிப் பின்னிப் பிணைஞ்சிருக்குது எண்டு சொல்லவெளிக்கிட்டுத் தட்டுத் தடுமாறி வந்த ஒரு சில உதாரணங்கள் தான் உவை.





இப்பிடி எங்கன்ரை மூச்சோடையும்,பேச்சோடையும் கலந்த வெங்காயச் செய்கை பற்றியதொரு பதிவு தான் இது. யாழ்ப்பாணத்தில் வெங்காயச் செய்கைக்கு புன்னாலை கட்டுவன்,இடைக்காடு,ந்வக்கிரி,வலிகாமத்தின் இன்னும் பல பகுதிகள்,தென்மராட்சி மற்றும் வட்மராட்சியில் மந்திகை,வதிரி,புலோலி,பொலிகண்டி போன்றவை பிரசித்தி பெற்ற இடங்களில் சிலவாகும்.



எங்கடை ஊரிலும் வெங்காயம் பெரும்பாலானவர்களால் செய்கை பண்ணப் படும் ஒரு பயிராகும்.வேறு சிலர் போயிலை(புகையிலை), மற்றும் கத்தரி,மிளகாய்,பூசணி,பயிற்றை,பாகல் போன்ற சில்லறைப் பயிர்களும் பயிரிடுவினம்.வெங்காயத்தை விட பொயிலை வருமானம் கூடின பயிரென்றாலும் அதற்கு அதிகளவு கஸ்ரப்படவேண்டியிருக்கும்.




நான் ஏற்கனவே சொன்னது மாதிரி வெங்காயத்தை நாங்கள் கூடுதலாகக் "காய்" எண்டு தான் சொல்லுவம்.பயிரிடுகின்ற தோட்டத்தை "தறை" அல்லது "தெணி"எண்டு சொல்லுவோம்.அவற்றுக்கும் "ஐயன் தெணி","மாலந்தெணி","வெளித்தெணி","மடத்தெணி","வல்லூட்டி","ஆவலம் பிட்டி","காறவாய்ப்பள்ளம்" எனப் பெயர்கள் எல்லாம் உண்டு.அவற்றின் பரப்பளவு பொதுவாக "பட்டி"யில் தான் அளக்கப்ப்டும்.10 பட்டி ஒரு "பரப்பு" க்குச் சமனாகும்.




எங்கடை ஊரிலை முழுநேர விவசாயிகள் அல்லது முற்றுமுழுதாக விவசாயத்தை நம்பிக் கொண்டிருக்கிறாக்கள் எண்டால் மிச்சும் குறைவு.பெரும்பாலான ஆக்கள் பாட் ரைமா(பர்ட் டிமெ) மற்ற வேலைகளைச் செய்துகொண்டு வெங்காயத்தை முழுநேர வேலைகளை செய்யிறவை.ரீச்சர்(Teacher),போஸ்ற் பீயோன்(Post Peon),கடை முதலாளி, பிரதேச சபை உட்பட ஏனைய அரசாங்க உத்தியாகத்தர்மார்,அதிபர் எண்டு தொடங்குகிற லிஸ்ற் டொக்டர்,இஞ்சினியர்,லோயர்(Lawyer),பாங்க் மனேச்சர்((Bank Manager) வரையாய் அந்த பாட் ரைம்(Part Time) வேலையின் வீச்சு வேறு படும்.




பாட் ரைம் வேலை எண்டு நான் சொன்னது வேலை செய்யிற நேரத்திலையில்லை.வாற வருமானத்தின் படி.அவையளுக்கு உந்தக் கண்டறியாத வேலைகளிலை கிடைக்கிற ச்ம்பளம் வந்து மட்டு மட்டா குடும்பச் செலவுக்கத் தான் காணும்.தங்கடை தொழிலின்ரை வரும்படியை வைச்சுக் கொண்டு அவையளே சொல்லுவினம் தோட்டம் தான் எங்கடை மெயின் வேலை.எங்கடை தொழிலுகள் எல்லாம் சப்(Sub)தான் எண்டு.




என்றை அப்பாவும் ஒரு ரீச்ச்ர்(Teacher) தான்.அவரும் உப்புடி ரீச்சிங்கை(Teaching) பாட் ரைமாச் செய்யிற ஆள் தான்.எனக்கும் அது ஏனெண்டு தெரியேல்லை, எனக்கு அப்பா ஒரு வாத்தியார் எண்டு சொல்லுறதை விட நானொரு தோட்டக்காரன்ரை பெடியனெண்டு சொன்னால் ஒரு கூடுதல் சந்தோசம் மாதிரி.உள்ளூர ஒரு பரம திருப்தி.அது மட்டுமில்லை கம்பசிலையும் என்னட்டை ஜூனியர்ஸ் கண்டுபிடிக்க இல்லையெண்டாலும், அவங்கடை அப்பாவும் ஒரு தோட்டக் காரன் எண்டால் ஒரு ராகிங்கும் செய்யாமலே(ஏதோ பெரிய ராக்கர் தான் போ) விட்டு விடுகின்ற ஒரு வீக்னசும்(weekness) இருந்ததுகொண்டிருந்தது.




என்னதான் அவையள் உத்தியோகம் பாத்தாலும்,படிச்சாலும் அவையள் எல்லாரும் நல்ல "கை பக்குவப்பட்ட" தோட்டக்காராக்கள் தான்.நான் கண்ணாலை கண்ட எத்தினை எங்கடை ஊர்,பிரதேச அண்ணாமார்,தேப்பனோடை சேர்ந்து மம்பெட்டி பிடிச்சு,எருப்பரவிக் கொத்தித் தோட்டஞ்செய்து இண்டைக்கு இஞ்சினியர்,டொக்ரர்மாராய் ஆகியிருக்கினம்.ஒரளவு வயதிலேயே படிப்பு சறுக்கினாலுமெண்டிட்டு கைகாவலா எல்லரும் தோட்ட வேலையளைப் பழகிவைச்சிருக்கிறது தான்.




இரண்டு வேலை தெரிஞ்சிருக்கிறதும் நல்லது தானே.ஆனால் நான் அந்தளவுக்கு ஒண்டும் செய்யவில்லை.ஆனாலும் எல்லா வேலையும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் செய்யப் பழகியிருந்தன்.ஆனாலும் பெரிதளவில் உடம்பை முறிச்சுச் செய்யாததாலை(வேறையென்ன பஞ்சி தான்.அதாலை "பம்ஸ்" அடிச்சது தான் அந்தக்காலத்திலை)அந்தளவுக்குக் கைப் பக்குவம் இல்லாட்டிலும் ஏதோ அம்மமாவின்றை ஆக்கினையிலை "ஆம்பிளைப் பிள்ளையாப் பிறந்தனீ, மம்பெட்டி பிடிச்சுப் பழகாமல்...இஞ்சை பார் பெண்ணாப் பிறந்த நானே இந்தவயதிலையும் என்ன பக்குவமா மம்பெட்டி பிடிக்கிறன் ..." எண்டு எதோ பிடிக்கோணும் எண்டதுக்காகவேண்டி மம்பெட்டி பிடிச்சிருக்கிறன்.அதெல்லாம் தெரிஞ்சபடியாலை இண்டைக்கு இந்தப் பதிவை எழுதிறன்.




ஆனால் எங்கடை பொடியள் எவ்வளவு கஸ்ரமான சூழ்நிலைகளிலையும் குண்டுக்குப் பயந்து பங்கருக்கை ஒளிச்சிருந்து குப்பிவிளக்கிலை படிச்சு முன்னுக்கு வந்த ஆக்கள் கனபேர்.அவையள் எல்லாம் எங்களுக்கு,எங்கடை பொடியளுக்கு முன்மாதிரியா இருக்கினம்.இப்பிடிப் பலர் பலவாறு கஸ்ரப்பட்டாலும் எனது பல்கலையில் நான் சந்தித்த எனது தம்பியொருவரைப் பற்றிச் சொல்வதற்கான சந்தர்ப்பத்துக்காகக் காத்திருந்தேன்.இந்தப்பதிவுக்கும் அதுக்கும் சம்பந்தமில்லையெனினும் அதை இங்கே சொல்லிவிடலாம் எண்டு நினைக்கின்றேன்.




பெயர் வேண்டாம்.அவன் பேசாலையிலிருந்து பல்கலை வந்து சேர்ந்தவன்.தகப்பன் போரினால் ஏலாவாளியாக்கப்பட்டபின்னர் தன் குடும்பத்துக்காக தானே வள்ளமேறி,இரவிலே மீன்பிடிக்கச் சென்று,பகலிலே வந்து படித்து பொறியியல்ப் பீடம் ஏகியவன்.பொறியியல் அனுமதி கிடைத்தும் குடும்பநிலை கருதி பல்கலையைத் துறந்து,தூக்கியெறிய வெளிக்கிட்ட வேளையில்,தாயினதும்,வேறு சிலரினதும் நிர்ப்பந்தமான,மண்டாட்டமான வேண்டுதலுக்காக பல்கலை வந்தவன்.இப்படியாக பல கஸ்ரங்களிலும் கல்வியைக் கைவிடாதது ஈழ்த்த்மிழினம்.




இதை இப்போதைய போனும் கையுமாகத் திரிந்து காசையும் வீணாக்கி,காலத்தையும் மண்ணாக்கி,மூஞ்சிப்புத்தகத்தாலை வயித்திலை பிள்ளையை வருவித்துக்கொண்டும் அனைவரையும் பேய்க்காட்டிக் கொண்டிருக்கிற இளைய சமுதாயம் உணர்ந்து கொள்ளவேண்டும் என்பது எங்கள் எல்லோரதும் அவா.அது ஒரு புறம் இருக்க நாங்கள் விசயத்திற்கு வருவோம்.




உப்புடியெண்டால் சொல்ல வந்ததை மறந்து போடுவன் அப்பரெல்லாம் தோட்ட சீசனிலை,எட்டுமணி மட்டும் தோட்டத்துக்கை நிண்டு வேலைசெய்து போட்டுத் தான் பள்ளிக்கூடம் போவார்.எங்கன்றை ஊரிலை தொழில்ரீதியாப் பாத்தால் போஸ்ர் பீயோன்மார் தான் கூட.ஒரு ஏழெட்டுப் பேர் இருப்பினம்.ஏன் ஊரிலை போஸ்ற் பீயோன்மார் கூட எண்டு இன்னும் கொஞ்சம் கீழை வாசிச்சுப் போட்டுக் கண்டுபிடியுங்கோ பாப்பம்.




அவையள் என்ன செய்வினம் எண்டால்,விடியக் காலமை மிசினை(நாங்கள் வோட்டர் பம்மை மிசின் எண்டு தான் சொல்லுவம்)கொண்டு போய் தோட்டத்துக்கை பூட்டிப் போட்டு,சேட்டைக் கழ்ட்டி கிணத்துக்குப் பக்கத்திலையிருக்கிற பூவரசமரத்தில கொழுவிப் போட்டு,ஜீன்சை முழங்காலுக்கு மேலை மடிச்சுவிட்டிட்டுத் தண்ணி மாறுவினம்.ஒரூ 8, 8.30 அப்பிடி அவையின்ரை மனுசிமார் தோட்டத்துக்கை சாப்பாடு கொண்டுவர,தோட்டத்துக்கையே சாப்பிட்டு,வாயைக் கொப்பளிச்சுப்போட்டு,மனுசிமாரைத் தண்ணி மாறவிட்டிட்டு,சேட்டையெடுத்துக் கொழுவிக்கொண்டு கந்தோருக்குப் போய் சைனை(Signature) வைச்சிட்டு அண்டைக்குக் குடுக்கவேண்டிய கடிதங்களையெடுத்துக் கொண்டு,தபால் குடுக்கப் போறன் எண்டு சொல்லிக் கொண்டு வெளிக்கிட்டுடுவினம்.





சைக்கிளைத் திரும்பக் கொண்டுவந்து தோட்டத்தடியில் நிப்பாட்டிப் போட்டு,மனுசிமாரை மத்தியானச் சமையலுக்கு அனுப்பிபோட்டு,திரும்பவும் மாற வெளிக்கிட்டுடிவினம்.அப்பக் கடிதம் எண்ணெண்டு குடுக்குறது எண்டு தானே கேக்கிறியள்?அது ஊருக்கை தானே.மாலைக்கை ஆலமரத்துக்கு கீழை இருக்கிற வாசிகச்சாலையிலை வெட்டிக் கதைகதைக்கிறதுக்கு கூடுற பெடியளட்டையோ அல்லது ஆம்பிளையளிட்டையோ குடுத்துவிட்டால் சரிதானே.எல்லா வீட்டையும் கடிதம் போடும்.சிம்பிள் வேலை.சிம்பிளா போஸ்ற் மான் வேலை செய்துகொண்டு தோட்டத்தையும் செய்துகொள்ளலாம்.இப்ப விளங்குதே ஏன் எங்கடை ஊரிலை போஸ்ற்மான்மார் கூட எண்டு.




இனி வெங்காயச் செய்கையின் ஒவ்வொரு படியையும் படிப்படியாகத் தருகின்றேன். நீங்களும் ஒரு தோட்டக்காரனெண்டால் ஏதாவது பிழையெண்டால் சொல்லுங்கோ இல்லையெண்டால் பேஸ்புக்கிலை தோட்டஞ் செய்த எக்ஸ்பீரியன்சை வைச்சுக்கொண்டு இதையும் செய்துபாருங்கோவன்.




வெங்காயம் செய்யும் போகத்தினடிப்படையில் நாங்கள் "கோடைக்காய்","மாரிக்காய்" எண்டு சொல்லுவம்.மாரிக்காய் மார்கழி,தையில் விதைச்சு, மாசி,பங்குனியில் முடியும்.கோடைக்காய் வைகாசி ஆனியில் தொடங்கி ஆடி ஆவணியில் முடியும்.எங்களது இடங்களில் பெரும்பாலும் மாரிக்காய் மட்டுமே நடப்படும்.



கொத்திக் குப்பை தாட்டல்

பெரும்பாலும் ஐப்பசியிலை மாரிகாலம் தொடங்கினாப்போல,ஒரு ஒண்டிரண்டு மழை பெய்ஞ்சு,மண்ணை நனைச்சாப்போல தோட்டத்தைப் பண்படுத்தத் தொடங்கிடுவம்.பழைய கொட்டிலுகளைப் புடுங்கிப் புதுசா மேய(வேய) வெளிக்கிடேக்கை வாற ,அந்தக் கொட்டிலின்றை பழைய கிடுகுகள்,பனையோலைகள்,இலைகுழைகள்,மாட்டெரு,ஆட்டுப்புழுக்கை போன்றவற்றைக் கொத்திதாட்டுத் தான் பண்படுத்தல் தொடங்கும்.


உழுதல்

கொத்திப் பிரட்டி,ஒரு மாதத்திற்கு மேல் அப்பிடியே நிலத்தை விட்டு விட மேலும் மேலும் மழை பெய்ய மண் அடைஞ்சு மண் இறுகி விடும்.பிறகு லான்ட்மாஸ்ரரால்(லன்ட் மச்டெர்) நிலத்தை உழுவார்கள்.அல்லது இதற்குப் பதிலாக இப்போதும் கொத்தலாம்.உண்மையில் கொத்தும் போது தான் ஆழமாக மண் தோண்டப்பட்டு புரட்டப்படுவதால் இதுவே சிறந்தமுறையாகக் கருதப்படுகின்றபோதும் செலவு குறைவு மற்றும் இலகு போன்ற காரணங்களினால் தான் உழப்படுகின்றது.


வாய்க்கல் வரம்பு போடுதல்

பிறகு பெரிய பெரிய மண்கட்டிகள் சின்னஞ்சிறு கட்டிகளாக உடைக்கப்பட்டு கயிற்றுப்பந்தைப் பயன்படுத்தி நேராக வாய்க்கால் வரம்பு போடபப்டும்.


வெங்காயம் நோண்டுதல்/காய் நுள்ளுதல்

வெங்காயத் தாறிலிருந்து வெங்காயத்தை நுள்ளி எடுத்தலைத் தான் வெங்காயம் நோண்டுதல் என்று சொல்லப்படுகின்றது.வெங்காயத்தை நுள்ளியெடுப்பது மட்டுமில்லாமல் வெங்காயத்தின் வெளிச்சரையெல்லாத்தையும் உருத்தி,செத்தல் வெங்காயங்களை ஒதுக்கித் தான் வெங்காயம நோண்டுவோம்.நோண்டியபிறகு பார்த்தால் குங்குமக் கலரோடு வெங்காயாம் சும்மா ஜொலித்துக் கொண்டிருக்கும்.


தெளித்தல்/புழுதித் தண்ணி

வெங்காய நடுகைக்கு முதல்நாள் மிசின் பூட்டி,புதிதாகப் போடப்பட்ட வாய்க்காலில் புழுதித் தண்ணி தாராளமாக பாயவிடப்படும்.ஒரு பழைய சாப்பாட்டு கோப்பை போன்ற ஏதாவது தட்டையான பாத்திரத்தால் எல்லா இடமும் நல்லா தண்ணியை அள்ளித் தெளித்து மண்ணை நன்றாக குளிர்விப்போம்.மண் நன்றாக நனைந்தால் தான் நடுகைக்கு இலகுவாக இருக்கும்.


சாறுதல்

அடுத்தநாள்,அதாவது வெங்காய நடுகையன்று காலையில் நிலம் சாறப்படும்.சாறுதல் என்பது கொத்துதல் மாதிரித்தான்.ஆனால் கொத்துதல் இல்லை.மண்வெட்டியை சிறிதளவே தூக்கி,அதிகளவு ஆழமாகத் தோண்டாமல்,சிறு சிறு கட்டிகளாக அல்லது தூளாக மண் வருமாறு கொத்துதல் ஆகும்.சின்னக் கொத்துதல் என்று வேண்டுமானால் சொல்லலாம்.


பாத்தி கட்டுதல்

ஒராள் முன்னுக்கு சாறிக் கொண்டுபோக,மற்றவர் அந்த மண்ணை நன்றாக உருத்தி,மண்ணைப் பதமாக்கி,மடை விட்டு, நடுகைக்கு ஏற்றாற் போல பாத்தி கட்டிக் கொண்டுபோவார்.

நடுகை

நடுகை இன்றைக்கு நடுகை என்றால் விடியக் காலமை வெள்ளன மாயக்கைப் பிள்ளையாரட்டை போய் கற்பூரங் கொழுத்தி,சிதறு தேங்காய் அடிச்சுப் போட்டு அவற்றை கோயில் வாசலிலை கிடக்கிற கொஞ்சம் பூவையும் எடுத்துக் கொண்டு வந்து வீட்டிலை ராசியான கைக்காரர் யாராவது நாள்க்காயை நடுவினம்.(நிச்சய்மா அந்த ராசியான கைக்காரன் நான் இல்லை.என்ரை மூண்டு வயசிலை என்ரை ராசி எப்பிடி இருக்குது எண்டு பாக்கிறதுக்காக வேண்டி,என்ரை கையைப் பிடிச்சு நாள்க்காயை நட்டிச்சினமாம்.அந்த வருசம் மழை வந்து கொட்டோ கொட்டெண்டு கொட்டி,எல்லாத்தையும் அழிச்சுப்போட்டிச்சுதாம்.ம்ம்ம் என்னதொரு ராசி...!!!)அதிலையிருந்த நான் ஒரு நாளும் நாள்க்காயை நடுறதில்லை.நாள்க்காயை நட்ட பின்னர் நடுகைப் பெண்டுகள் வந்து வெங்காயத்தை கட்டின பாத்திகளிலை மள மளவெண்டு நட்டுக் கொண்டு போவினம்.


மிதந்த காய் ஊண்டுதல்

நடுகை பெண்டுகள் அவசரத்திலை காய் ஊண்டிக்கொண்டு போகேக்கை சில காய்கள் வடிவாக மண்ணுக்குள் ஊண்டுப்பட்டிருக்காது.அப்பிடி ஊண்டுப் பட்டிருக்காவிட்டால் வெங்காயம் சிலவேளைகளில் தண்ணி மாறும் போது அடித்துக் கொண்டு செல்லப் படலாம் எனபதோடு அவை உருண்டு,திரண்டு,விளையமாட்டாது.நன்றாக விளைந்தால் தானே நல்ல நிறை நிக்கும்.நாங்களும் நல்ல லாபம் எடுக்கலாம்.அப்பிடி வடிவாக ஊண்டப்படாத காய்களை வெங்காயம் முளைவிடத் தொடங்கிய பிறகுதான் அவதானிக்கலாம்.வெங்காயம் நட்டு ஒரு 5,6 நாளைக்குப் பிறகு அப்பிடி வடிவாக ஊண்டப்படாத காய்களை ஒரு குத்தூசியால் நிலத்தில் குத்தி அந்த துளைக்குள் இந்தக் காய்களை ஊண்டிவிடுதலைத் தான் மிதந்த காய் ஊன்டுதல் எண்டு சொல்லிறது.


தண்ணி மாறுதல்

கூடுதலாக கிணத்திலையிருந்த மிசினாலை இறைச்சுத் தான் தண்ணி மாறுவம்.முதல்த்தண்ணி வெங்காயம் நட்டு ஒரு பத்துநாளுக்குப் பிறகுதான் இறைப்பம்.அதுக்குப் பிறகு ஒவ்வொரு 4,5 நாளுக்கொருக்கால் தண்ணி மாறுவம்.இந்தத் தண்ணி மாறுறதெண்டுறது பயங்கர கரைச்சலான விசயம்.பாத்தால் சிம்பிளான வேலை மாதிரித்தான் தெரியும்.அனுபவம் இல்லையோ நிச்சயமா ஏலாது.உடைக்காமல் மாறவேணும்.இடைக்குள்ளை எங்கையாவது உடைச்சுதெண்டால் அள்ளிப் போடுறதுக்கும் மண் எடுக்கேலாது.ஏனெண்டால் வெங்காயம் எல்லா இடமும் நடப் பட்டிருக்கும்.தண்ணி மாறேக்குள்ளையும் அடித்தறையிலையிருந்து தலைப்பு தறை வரை போகேக்கை இடப்பக்கமா மாறிகொண்டு போனால், தலைப்பிலிலையிருந்து திரும்பி வரேக்கை வலப்பக்கமா வெட்டிக் கட்டிக் கொண்டுவரலாம்.


புல்லுப்ப்டுங்குதல்/உரம் போடுதல்/மருந்தடித்தல்

இது உங்கள் எல்லாருக்கும் தெரிஞ்ச வேலைகள் எண்ட படியால் இதுக்கு விளக்கம் தேவையில்லயெண்டு நினைக்கிறன்.


பூ முறித்தல்


வெங்காயம் ஒரு 65 - 70 நாள்ப்பயிர்.அது ஒரு 45 - 50 நாளுக்குப் பிறகு மொட்டுவிட்டுப் பூக்கத் தொடங்கும்.அந்தப் பூவை நாங்கள் முறித்துத் தந்தால் நீங்கள் அதை சுண்டி சாப்பிடிருப்பியள்.அதை முறிக்காமல் விட்டால் வெங்காயம் விளையாது எண்டபடியால் தான் அதை முறிக்கிறது.ஏனெண்டால் வெங்காயத்தின்றை சத்தெல்லாம் பூவுக்குப் போகும் எண்டு பெரியாக்கள் விளக்கம் குடுப்பினம்.


நனைத்தல்

ஆகலும் கடைசியான இறைப்பை நனைத்தல் என்று சொல்லுறது.இதற்கும் ஒரு கோப்பையால் அள்ளித் தெளித்து வரம்பு,வாய்க்கால் எல்லாம் நன்றாக ஈரமாக்குவோம்.அப்படியென்றால் தான் கிண்டுவதற்கு நன்றாக இருக்கும்.


கிண்டி விரித்தல்

நனைத்ததற்கு அடுத்தநாள், வெங்காயத்தைக் கிண்டி அடுக்கி விரித்து,பச்சையாக இருக்கும் வெங்காயத்தாறு காயும்வரை ஒரு கிழமை வரை வெங்காயம் தோட்டத்திலேயே விடப்படும். முடிச்சல் வெங்காயம் காய்ஞ்சபிறகு,கையால் பிடிக்கக்கூடியளவு தாற்றுடன் வெங்காயத்தை எடுத்து,கடல் தண்ணியில் ஊறப்போட்ட, பனஞ்சார்வோலை ஈர்க்காலே அளாவி,தாற்றை ஒரு மடிப்பு மடிச்சுக் கட்டி அந்த ஈர்க்கை ஒரு இழுப்பு இழுத்து வெங்காயப் பிடி கட்டுவோம்.


பிணைச்சல்

இப்படியாக முடியப்பட்ட வெங்காயப் பிடிகள் நான்கை ஒன்றாக இணைத்து ஒரு பிணைச்சல் கட்டப்படும்.ஏற்றி,இறக்குவதெல்லாம் இந்தப் பிணைச்சல்களினால் இலகுவாக்கப்பட்டுவிடும். இந்தப் பிணைச்சல்கள் எல்லாத்தையும் ஒரு லான்ட் மாஸ்ரரில்(Land MAster) ஏற்றிக்கொண்டு,வந்து வீட்டை சேர்ப்பிக்கவேண்டியது தான் அடுத்த வேலை.இந்த ஒரு நாளுக்காகத்தான் நாங்கள் சின்ன வயதுகளில் ஏங்கித் தவித்து, காத்திருந்திருப்போம்.எல்லாம் ஒரு லான்ட் மாஸ்ரர் சவாரிக்காகத் தான்.லோட் நிரம்பிற அளவுக்கு,வெங்காயம் ஏத்தி முடிய எங்களையும் அந்த வெங்காயங்களுக்கு மேலை ஏத்திவிடச்சொல்லி நாங்கள் பிடிக்கிற அடம் தாங்காமல் அம்மப்பா தூக்கி ஏத்திவிட்டுவிடுவார்.ஏத்திவிட்டால், லான்ட் மாஸ்ரர் ஓடேக்கை பயமாத்தான் இருக்கும் எண்டாலும்,வெங்காயப் பிடியின்ரை மூட்டுக்கை கையைக் கொளுவி, ஒரு உடும்புப் பிடியைப் பிடிச்சுக்கொண்டு,ஏதோ பட்டத்து இளவரசன் பல்லக்கிலை போற மாதிரி ஒரு பீலிங்கோடை தான் நாங்கள் ஊர் ரோட்டுகளாலை லான்ட்மாஸ்ரரிலை அண்டைக்குப் போவம்.அந்த இளவரசனுக்குக் கூட அப்பிடியொரு இறுமாப்பு இருந்திருக்காது.ஆனால் எங்களுக்கு ஒரு திமிர் இருந்து கொண்டேயிருந்திருக்கும்.எங்கடை வயதையொத்த குஞ்சு,குருமனெல்லாம் எங்களைப் பாத்து வாயைப் பிளந்து பொறாமைப் பட்டு நிண்டு கொண்டிருக்குங்கள்.எங்களுக்கும்,எங்களுக்கெல்லாம் தங்கடை தோட்ட வெங்காய முடிச்சலுக்கு திமிராய் போன எங்களது வட்டப் பொடியளுக்கு நாங்களும் கொஞ்சமும் குறைஞ்சாக்கள் இல்லையெண்டு காட்டோணும், எண்டு காட்டவேணுமெண்டதுக்காகவேண்டி,அப்பிடியொரு திமிர் வந்து தொற்றிப் போடும்.அந்த நாளெல்லாம் இனி வராது.ம்ம்ம்..


தூக்குதல்

பிறகென்ன,வீட்டை கொண்டு வந்த வெங்காயத்தை எங்கை நிலத்திலேயே வைச்சிருக்கிறது.அப்பிடிக் கிடந்துதெண்டால்,காய் அண்டுப்பட்டு(நசிபட்டு)பழுதாப் போடும்.அதாலை வெங்காயத்துக்கெண்டு பிரத்தியேகமாப் பாவிக்கிற கொட்டிலுகளுக்கையோ அல்லது எங்களது வீட்டு அறைகளுக்குள்ளேயோ ஒவ்வொரு பிணைச்சலா நைலோன் கயித்திலை கட்டித் தூக்குறதைத் தான் தூக்குதல் எண்டு சொல்லுவம்.


வித்தல் (விற்றல்)

இப்படியொண்டைச் சொன்னால் நீங்கள் எனக்கு இப்ப அடிக்கத் தான் வருவியள் எண்டு எனக்குத் தெரியும்.என்ன நல்ல விலையாப் பாத்து விக்க வேண்டியது தான்.உதுகும் தெரியாதே..?உது கஸ்ரம் இல்லைத் தானே..கூடுதலாக வைகாசி பறுவம் தாண்ட தான் வெங்காயம் சும்மா நெருப்பு விலை விக்கும்.



(இப்ப என்ன போகுது... நாலை முக்கால், ஐஞ்சு போகுதாம்... எண்டால் இப்ப வெங்காயம் ஒரு அந்தர் 4750,5000 ரூபா வரை விக்குதாம் எண்டு அர்த்தம். என்ன நீங்களும் நட்டியள் எண்டால் நல்லா உழைக்கலாம்.மனுசிமாரட்டை ஒரு flat தா எண்டு சீதனம் தா எண்டு வாங்கிறதை விட,ஒரு 250,300 பட்டி தறை சீதனமா வாங்கினால் ஒரு பத்து வருசதுக்கிடையிலை நீங்களே 3 flat வாங்கிற அளவுக்கு உழைச்சுப்போடலாம்.


சில வட்டார சொற்கள்

பத்தியப்படாது - சாப்பாடு திருப்தியாக இல்லாவிட்டல் இப்படி சொன்னாலும் இதன் அதிக பயன் பாடு மருத்துவதுடனேயே வருகின்றது.ஒருவர் நோய்வாய்ப் பட்டிருக்கும் சந்தர்ப்பத்தில் அவருக்கு உண்ணக் கொடுக்கும் விசேட கவனிப்புள்ள உணவுகளை "பத்தியச் சாப்படு" என்று ஈழத்திலே அழைப்பார்கள்

போயிலை - புகையிலை,வெற்றிலைத் தாம்பூலத்துடன் சேர்த்து சாப்பிடப்படுவது பாணி போட்டு பதமாக்கப்பட்ட புகையிலை.
சில்லறைப் பயிர்கள் - சிறு வருமானம்/கைச்செலவுக்கு வருமானம் தரும் பயிர்கள்
மிச்சும் குறைவு - மிகக் குறைவு
வரும்படி - வருமானம்
கை பக்குவப்பட்ட - செய்கின்ற தொழிலில் கை தேர்ந்த
கீழை - கீழே
கந்தோர் -அரசாங்க வேலை திணைக்களம் உருத்தி -நீக்கி
சரை - கோது என்றும் சொல்லலாம்.இங்கு வெங்காயத்தை சுற்றியிருக்கின்ற காய்ந்த தோல் என்றும் சொல்லலாம்
வெங்காயம் நோண்டுதல் - வெங்காயம் நுள்ளுதல்
புழுதி - காய்ந்த மண் என்றும் சொல்லலாம்.காற்றுக்குத் தூசியை அள்ளித் தெளித்தவாறு பறக்கும்
மடை - தண்ணிபாய விடப்படும் பாதை விடியக் காலமை -அதி காலை
வெள்ளன -முதலே/வேளையில்
நாள்க்காய் -நல்ல நாளில், சுபநேரத்தில் நாள்க்காய் நடப்பட்டுத் தான் வெங்காயச் செய்கை ஆரம்பிக்கப்படும்.
அடித் தறை - தோட்டத்தின் ஆரம்ப எல்லை தலைப்புத் தறை - தோட்டத்தின் முடிவு எல்லை கிழமை - கிழமை என்றால் திங்கள்,செவ்வாய் என நாட்களைக் குறித்தாலும் வாரம் என்றொரு சிறப்புப் பதமும் ஈழத்தில் உண்டு.
பனஞ் சார்வோலை ஈர்க்கு - பனையின் குருத்திலிருந்து ஓலையை நீக்கி எடுக்கப்ட்ட ஈர்க்கு
அளாவி - சுற்றி என்றும் சொல்லலாம் அல்லது வளைத்து என்றும் கொள்ளலாம்
அண்டுப்பட்டு - இது அமத்துப் பட்டு என்ற பொருளில் தான் இங்கே வரும்
பறுவம் - பௌர்ணமி
மம்பெட்டி - மண்வெட்டிதான் இவ்வாறு அழைக்கப்படும்.அது "ப" அல்லது பிக்காஸ்,என்றும் "வ்" போன்ற வடிவுடைய மண்வெட்டி தோட்ட மண்வெட்டி என்றும் தண்ணி மாறப் பயன்படுகின்ற மண்வெட்டி கட்டை மண்வெட்டி என்றும் வகைப்படுத்தப்பட்டு அழைக்கப்படும்

(இன்று எனது வலைப்பூவுக்கு முதலாவது பிறந்தநாள்)

செல்வவில்லா, எனது பெரிய பெரியம்மாவின் வீடு. மருதனாமடத்தில் (காங்கேசன்துரை வீதியில்) இராமநாதன் மகளீர் பாடசாலையுடனான மதிலுடன் அமைந்திருக்கும் வீடு. இந்த வீட்டுச் சுவர்களுடன் எனக்கு பெரும் பரீச்சயமில்லை என்றாலும், மட்டக்களப்பில் இருந்து வருடத்துக்கு ஒரு முறை விடுமுறையில் போகும் போது எனது நினைவில் படிந்துவிட்ட நினைவுகளின் நிழல்களையே பதிய நினைத்திருக்கிறேன் இன்று.

குமாரவேலர் தான் வீட்டின் அதிபதியும் எனது பெரிய பெரியப்பாவும். அந்தக்காலத்து சிங்கப்பூர் பென்சனீயர். சிங்கப்பூரில் இருந்து பெரியப்பா காசு அனுப்ப மாணிக்கராகிய எனது தாத்தா கட்டினாராம் அந்த வீட்டை. பெரியப்பா ஆகக் குறைந்தது 6 அடி உயரமிருப்பார். வெள்ளைத் தும்பு முட்டாஸ் போன்ற தலைமயிர், வெள்ளை சேட், வெள்ளை வேட்டி தவிரித்து வேறு ஏதும் நிறங்கள் அவரின் உடையில் நான் கண்டதில்லை.

செல்வராணி, எனது பெரியப்பாவின் அதிபதி, எனது பெரிய பெரியம்மா. அவரின் பெருடன் "villa"வை சேர்த்து வைத்த பெயர் தான் அவர்களின் வீட்டின் பெயர்.

பெரியம்மாவுக்கும் எனது அம்மாவுக்கும் ஏறத்தாள 23 வயது வித்தியாசம். பெரியம்மா குடும்பத்திடம் எல்லாம் இருந்து குழந்தைகளைத் தவிர. அவர்களின் வீட்டுக்கு போகும் நேரமெல்லாம் பெரியம்மாவின் அன்புத் தொல்லை ஒரு இதமான இம்சையாகவே இருக்கும். இரவு நித்திரையில் இருக்கும் போது 11 மணிபோல் எழுப்பி பால் குடிச்சிட்டு படுடா என்பார், கையில் சீனி போட்ட பாலுடன் வந்து. மூக்குப்பேணியை நான் கண்டதும் அங்குதான்.

அவர்களின் வீட்டில் பல வினோதமான பொருட்கள் இருந்தன. அதில் ஒன்று ரேடியோ. அந்த ரேடியோ மிகப் பெரியது. அதன் முன் பக்க கண்ணாடியில் கிழக்காசிய நாடுகளின் பல நகரங்களின் பெயர் எழுதப்பட்டிருந்தது. 6 வெள்ளை நிற கட்டைகள் இருந்தன. அது எப்படி இயங்கியது என்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் பல நாட்கள் அதை திருகிப் பார்த்திருக்கிறேன். யாருமில்லாத போது.

அவர்களின் வீட்டின் முன் பகுதியில் பெரியதோர் போர்டிக்கோ இருந்தது. அதற்கு இரு பக்கங்களிலும் வாகனம் நுளையுமளவுக்கான இரும்பிலான பலத்த கேட்களுமிருந்தன. கேட்டுக்கும் போட்டிக்கோவுக்குமிடையில் பெரியம்மாவின் ரோசாப்பூத் தோட்டமிருந்தது. அதில் இல்லாத நிறங்களில்லை. அதற்கங்கால் பெரியப்பாவின் ”ஓடாத மொரீஸ் மைனர்” கார் நிற்கும் கறாஜ் இருந்தது.

 யாழ்ப்பாணத்திலேயே ”ஓடாத மொரீஸ் மைனர்” வைத்திருந்தது எனது பெரியப்பா தான். பெயர்தான் ”ஓடாத மொரீஸ் மைனர்” ஆனால் கார் ஓடும். அவர் அந்தக் காரை மாதத்தில் ஒரு தரம் மட்டும் வெளியில் எடுப்பார். வங்கியில் இருந்து பென்சன் காசு எடுக்கப் போகும் போகுமன்று மட்டும் கார்.

காராஜ்ஐ விட்டு வெளியில் வரும். 3 கிலோமீட்டர் போய் வங்கியில் காசு எடுத்து திரும்ப 3 கிலோ மீட்டர் ஓடி வருவார். கேட் திறக்க ஆள் நிற்கும் அப்படியே கராஜ்க்குள் விடுவார் காரை. பிறகு ஓரு மாதமாகும் கார் வெளியில் வர. இது தான் அந்தக் காருக்கு ”ஓடாத மொரீஸ் மைனர்” என்று பெயர் வரக் காரணம். 2004 ம் ஆண்டு வரை அந்தக் கார் 44000 மைல்களே ஓடியிருந்தது.
1962 ம் ஆண்டு 3000 ரூபாய்கு வாங்கிய கார் அது என்று செல்லக் கேட்டிருக்கிறேன். அது வாங்கியது பற்றியும் ஒரு சுவராசியமான கதையிருக்கிறது. 1962ம் ஆண்டு ஒரு நாள் பெரியப்பா தனது சைக்கிலில் யாழ்ப்பாணம் போய் மொரீஸ்மைனர் விற்கும் கடையில் கார் பார்த்திருக்கிறார். கார் பிடித்துப் போக மனிதர் விற்பனையாளரிடம் விலையைக் கேட்க.. விற்பனையாளர் பெரியப்பாவின் ரலி சைக்கிலையும், வெள்ளை சேட், வெள்ளை வேட்டியையும் பார்த்து நக்கலாய் உன்னால உத வாங்ககேலாது அவ்வளவு விலை என்று எளனப்படுத்தியிருக்கிறார் பெரியப்பாவை. அது பெரியப்பாவின் மானப் பிரச்சனைாயக மாற, உடனடியாக வங்கிக்குப் போய் காசு எடுத்துவந்து காரை வாங்கினாராம் என்றார் பெரியம்மா ஒரு நாள்.

அந்த வீட்டின் அமைப்பே அலாதியானது. நான்கு பெரிய அறைகள். ஜன்னல்களுக்கு பலவண்ணணக் கண்ணாடிகள். மாடியில் சாமியறை, நீண்டகல்ந்த விறாந்தைகள், விறாந்தையில் இரண்டு பிரம்பிலான சாய்மனைக் கதிரைகள். அவற்றில் கட்டாயம் ரகுநாதய்யர் பஞ்சாங்கமிருக்கும். கொமேட் வைத்த கக்கூஸ்சும் குளியலறையும். இரண்டு குசினிகள் அதற்கங்கால் மாட்டு-ஆட்டுக் கொட்டில் அதற்கருகில் கிணறும், தண்ணீர்த் தொட்டியும். அதற்கங்கால் குளியலறை, அதற்கு மேல் சீமெந்திலான தண்ணீர் டாங்க், அருகில் தண்ணீர் பம்ப் இருக்கும் அறை. இவற்றின் கீழ், தண்ணீர் வெளியேற சீமெந்துக் கான். அதற்கங்கால் வாழைகள் பிறகு தோட்டம் தொடங்கும் எல்லை.

வீட்டின் முன்னால் ஜிம்மியும், வீரனும். பின்னால் இன்னும் 4 நாய்கள். வைக்கோல்போரடியில் இன்னுமொன்று. விறைந்தையில் 3 கிளிகள் (களுத்தில் சிவப்புக் கோடு இருக்கும்), அதிலொன்று ராணி, ராணி என்று பெரியம்மாவை அழைக்கும். அவரும் அருகில் போய்க் கதைப்பார். இதை விட 2 மைனாக்கள், வீட்டின் பின்னாலிருந்த கொட்டிலில் நாலைந்து மாடுகளும், ஆடுகளும், தோட்டத்துக்குள் இருந்த கோழிக் கூட்டினுள் 20 - 25 கோழிகளும் சில சேவல்களும்.

இந்த சேவல்களில் ஒன்றுக்கும் எனக்கும் எட்டாப் பொருத்தமாக இருந்து. என்னைக் கண்டால் திரத்தி வந்து கொத்தும். நான் வரும் போதெல்லாம் அதற்கு சிறைத்தண்டணை விதித்தார் பெரியம்மா. பின்பொருநாள் அண்ணண் ஒருவனின் போர்க்கோழி (சேவல்) ஒன்றை வைத்து நான் எனது கொலைவெறியை தீர்துக் கொண்டது, பெரியம்மா அறியாத கதைகளில் ஒன்று.

பெரியப்பாவின் சைக்கிலும் அலாதியானது. எப்பொழுதும் தேர் மாதிரியே வைத்திருப்பார் அதை. அழகிய கைபிடி, அதில் குஞ்சம் தொங்கும். பாருக்கு வயர் சுற்றியிருப்பார், அழகிய சத்தத்துடனான மணி, டைனமோ, முன்னுக்கு பெரிய லைட், பின்னால் சிவப்பு லைட். பெரிய கரியர், பெரிய ஸ்டான்ட். ரிம்முக்கு மஞ்சல் நிற பூ போட்டிருப்பார். ஐப்பான் செயினும் பிறேக் கட்டையும், செயின் வெளியே தெரியாத மாதிரி செயின் பொக்ஸ். அதுவும் அவரின் காரைப் போல ஊருக்குள் பிரபல்யமானது தான்.

வீட்டுத் தோட்டம் பெரியது என்பதை விட, அது மிகப் பெரியது என்பதே சரி. காலையில் ஒரு கையில் வேப்பம் குச்சியுடனும், மறுகையில் குத்தூசியுடனும் உலாவருவார் பெரியப்பா. பழுத்த பலா இலைகளை குத்தூசியில் குத்திக் கொண்டே முழுத் தோட்டத்தையும் உலாவருவார். அவரின் தோட்டத்தில்தான் நான் முதன் முதலில் ”வேரிலே பழுத்த பலா” கண்டேன். மா, பலா தோடை, மாதுளை, தென்னை, பனை என பலவிதமான மரங்களிருந்தன. மாவிலும், பலாவிலும் வித விதமான ருசியில் பல மரங்களுமிருந்தன.

அவர்கள் வீட்டில் பலர் வளர்ந்தார்கள். அவர்கள் பெரியவர்களாகியதும் திருமணம் முடித்துக் கொடுத்தார்கள். எங்கள் சின்னப்பெயரிம்மாவின் கடைசி மகனும் அங்கு தான் வளர்ந்தான். பெரியம்மாவினதும், பெரியப்பாவினதும் செல்லம் தான் அவனை கெடுத்தது என்று யாரும் சொன்னால் நான் அதை மறுக்க மாட்டேன். பெரியப்பாவிற்கு அவனின் மேல் அப்படியோர் பாசமிருந்தது. அவனின் சொல்லுக்கு மனிதர் மகுடியாய் ஆடினார். இவனும் ஆட்டுவித்தான். பெரியப்பா விரும்பியபடியே அவருக்கு கொள்ளி வைத்ததும் அவன் தான்.

பெரியப்பா 95 வயது தாண்டி வாழ்ந்திருந்தார். பெரியம்மாவும் கிட்டத்தட்ட அப்படித்தான். இன்று எனது சின்னப் பெரியம்மாவின் மகன் அந்த வீட்டில் வாழ்கிறார்.

இறுதியாய் அங்கு போய் வந்த பின் மனது ஏனோ இந்த முறை செல்வவில்லாவின் சுவர்கள் என்னுடன் பேசவில்லை என்றது. அது கசந்தாலும் உண்மையை மறுப்பதற்கில்லை.

‌செல்வவில்லாவுக்கு இது சமர்ப்பணம்.

"தம்பி! உமக்கு இதில் அவ்வளவு விளப்பம் இல்லை, பெரியாக்கள் கதைக்கேக்க இடையில வராதையும்"

ஊர்ப்பெரியவர்கள் யாராவது பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது நடுவில் பாய்ந்து முந்திரிக்கொட்டையாய் நாமும் ஏதாவது கருத்துச் சொல்ல விழைந்தால் அந்தப் பெரியவர்களிடம் இருந்து கிட்டும் விமர்சனம் இப்படியாக இருக்கும்.

விளப்பம் என்பதற்கு குறித்த விடயம் குறித்த ஆழமான அறிவு, அல்லது அந்த விஷயம் பற்றிய பின்புலம் தெரிதல் போன்றதான ஒத்த கருத்துக்களைச் சொல்லலாம்.

"இதில எனக்கு அவ்வளவு விளப்பம் இல்லை, என்னை விட்டுடுங்கோ"
இப்படியான மறுமொழியை சாதாரணமாக நம்மூர் ஆட்களிடம் கேட்கக்கூடியதாக இருக்கும். அதாவது
ஏதாவது சிக்கல் தரக்கூடிய சமாச்சாரம் என்றால் அதில் ஏதாவது அரைகுறையாகக் கருத்துக் கூறப்போய் ஏன் சிக்கலில் மாட்டவேண்டும் என்ற எச்சரிக்கை உணர்வின் வெளிப்பாடாக அது அமையும்.

அதே சமயம் "இந்த விஷயத்தில் எனக்கு நல்ல விளப்பம் " இப்படியான எதிர்க்கருத்தாக அமையும் சொல்லாடல்களைப் பேச்சுவழக்கில் காண்பது அரிது. அதற்குப் பதிலாக
"எனக்கு இதைப்பற்றி நல்லாத் தெரியும்" என்பதான சொல்லாடலே பதிலீடாகப் பாவனையில் இருக்கின்றது.

ஈழத்தில் பரவலாகப் புழங்கும் விளப்பம் என்ற சொற்பதத்தை மலையாளிகள் அதிகமாகப் பயன்படுத்துவதைக் காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது. ஆனால் தமிழகத்தவர் இந்தச் சொல்லைத் தம் பேச்சுவழக்கில் உபயோகப்படுத்துகின்றார்களா என்பதை தமிழகத்து நண்பர்கள் தான் உறுதிப்படுத்த வேண்டும்.

என்னத்தைத் தான் இண்டைக்கு தியேட்டரிலை பெஸ்ற் ஷோ(First Show), நெற்றிலே(இன்டெர்னெட்) பாட்டு, படம், ட்ரெயிலர் பார்க்க முடியுமெண்டாலும் அண்டைக்கு(95 களுக்கு முதல்)ஒரு வசதிகளுமில்லாமல் இருக்கேக்கை பார்த்த படங்கள் மாதிரியோ, அல்லது அதிலிருந்த சந்தோசம் மாதிரியோ வராது கண்டியளோ.அது தான் அந்த நினைவுகளை கொஞ்சம் மீட்டிப் பார்க்கலாம் என்று நினைக்கின்றேன்.



ஊரிலை ஒரு கலியாண வீடு,சாமத்திய வீடு முடிஞ்சால் ஊர் முழுக்க அந்தக் கலியாண வீடோ,சாமத்திய வீடோ நடந்த வீட்டுக்காரரிட்டை, "என்ன கொப்பி வந்திட்டுதோ? எப்ப வரும்? வந்தா எங்களுக்குஞ் சொல்லுங்கோ" எண்டு நச்சரிச்சு நச்சரிச்சே தொலைச்சுப் போடுங்கள்.அதுகளும் படத்துக்கு சொல்லாட்டிலும் ஏதாவது குறைவருமோ எண்டிட்டு ஊர் முழுக்க காட்(Card) குடுக்காத குறையாப் படத்துக்குச் சொல்லுவினம்.




இண்டைக்கு இரவு படமெண்டால் எல்லா வீடுகளிலும் 5,6 மணிக்கே கோதம்ப மாப் புட்டை(கோதுமை மா) அவிச்சது பாதி,அவிக்காதது மீதியெண்டு அவிச்சுக் கொட்டிப் போட்டு பெண்டுகளும் அவையளோடை பிள்ளையளும் எல்லாரும் நடையைக் கட்டிப்போடுவினம்.ஆம்பிளையளும் அவையளுக்குப் பிறகாலை ஒரு பெட் ஷீற்றை(Bed Sheet)மடிச்சு கமக்கட்டுக்கை வைச்சுக் கொண்டு படையெடுப்பினம்.பேந்தேன் பேசுவான்,படம் போடுற வீடு கலியாண வீடு மாதிரித் தான் மாறிப் போடும்.


சரியெண்டு படம் பார்க்கப் போனால் அண்டைக்கு திருவிழாத் தான். அப்பவெல்லாம் "எஞ்சின்" இலையிருந்து தான் "கறண்ட்" வரும்.எஞ்சினெண்டால் நீங்கள் இப்ப பார்க்கிற ஜப்பானிலையிருந்து வாற "ஜெனறேற்றர்" எண்டெல்லாம் நினைக்காதையுங்கோ."வோட்டர்ப் பம்பையும்" மோட்டரையும் வைச்சு எங்கன்றை ஆக்கள் கண்டு பிடிச்சது.(கஷ்ரங்கள் எங்களைச் சூழ்ந்த போது தான் எங்கன்ரையாக்கள் எத்தினையைக் கண்டு பிடிச்சாங்கள்.வால் கட்டையில அடிக்கிற வெடியிலையிருந்து வானத்திலை பறக்கிற பிளேன் வரைக்கும்)



வோட்டர்ப் பம்மின்றை புட்வால்வ் (நீரை கீழிருந்து எடுத்து மேலே தள்ளும் பின்பக்கத்திலுள்ள குழாய்)கலட்டிப் போட்டு அதையும் மோட்டரையும் பலகையிலை வைச்சுத் தறைஞ்சு தான் "மேட் இன் -- "ஜெனரேற்றைச் செய்ஞ்சிருப்பாங்கள் எங்கடையாக்கள்.முதல்லை வோட்டர்ப் பம்மின்றை காபரேற்றருக்கை கொஞ்சம்,கொஞ்சமாப் ரின்னரைப் பனுக்கி பனுக்கி அதை ஸ்டார்ட்(Start)பண்ண வைக்கிறதுக்குள்ளை அதை இழுத்து இழுத்து இழுக்க்கிறவனுக்கு மூச்சுப் போடும்.அது ஸ்டார்ட் எடுத்தாப் போலை கொஞ்ச நேரம் சோக்கிலை(chock) ஓடி, ஒரு கட்டத்துக்குப் பிறகு தான் அந்த Bar(பட்டி)ஐ மோட்டரிலை கொழுவுவாங்கள்.கேட்டால் இல்லையெண்டால் இஞ்சினுக்கு லோட்(Load) கூடி இஞ்சின் ஸ்டார்ட் எடுக்க மாட்டாதாம் எண்டு விளக்கம் வேறை குடுப்பாங்கள்.சரியெண்டு ஒருமாதிரி இஞ்சின் ஸ்டார்ட் பண்ணினாப் பிறகு T.V யிலை படம் வாறது தான் பெரிய கதை





எங்கன்ரை ஊரிலை செல்லக்கண்டண்ணை தான் ரீ.வி, டெக் வைச்சு வாடகைக்கு விடுறவர்.ஆள் ரீ.வி, டெக்கை ஓட்டத்துக்கு கொண்டு வந்தால் எங்களை மாதிரி சின்னப் பெடியளையெல்லாம் தொட விட மாட்டார்.நாலைஞ்சு வருசமாக அதைத் தங்கக்கட்டி மாதிரித் தான் வைச்சுப் பாவிச்சுக் கொண்டு வந்தார்.ரீ.வி டெக் வந்த அந்த பெட்டியைத் திறந்து, றெஜிபோமைக் கலட்டி,பொலித்தீன் பாக்குக்குள்ளாலை(Bag)அதை எடுத்து ஒரு ரீப்பொயிலை டெக்கையும் ஒரு மேசையிலை ரீ.வி யையும் வைச்சு அதுக்கு மேலை ஒரு ஒறேஞ் கலரிலை நல்ல ஒரு துணியையும் விரிக்கிறதுக்கிடையிலை "அரக்கடா..இதைக் கவனமாப் பிடி..,ஆ.ஆ ....மெள்ள .. ஆ மெள்ள ஆ.. பாத்து..." எண்டு இஞ்சத்தை எப்.எம் ரேடியோக் காரர் கணக்கா செய்யிறது கால்வாசி,சொல்லுறது முக்கால் வாசி எண்டது கணக்கா மனிசன் ஒரு ரணகளப் படுத்திப் போடும்.ஆனாலும் அந்தக் நாங்கள் காலத்திலை ஆளைப் பார்த்து வாயைப் பிளந்து தான் இருக்கிறம்.



செல்லக்கண்டண்ணையின்டை 21 இஞ்சி சொனி(Sony) ரீ.வியின் வலப் பக்க மேல் மூலையில 8 பட்டன் மாதிரி இருக்குது.அதுக்குக் கீழே ஒரு சின்னப் பெட்டிமாதிரி இருக்குது.அதுக்குள்ளை கொஞ்சக் கட்டைகள் கிடக்குது.

ஆள் வந்து, முதலாவது பட்டினை அமத்திப் போட்டு,அதுக்குக் கீழையிருக்கிற சின்னப் பெட்டியின்றை சின்னக் கதவை திறந்து,அதுக்குள்ளை இருக்கிற கட்டையளை ஒவ்வொன்றாச் சுத்தத் தொடங்குவார்.பிறகு கொஞ்சத்தாலை அடுத்த பட்ட்ன் எண்டு ஒரு மாதிரிச் சுத்திக் கொண்டு போகேக்கை திடீரெண்டு கறுப்பும்வெள்ளையும் புள்ளிகள் வந்திடும்.உடனை நாங்களெல்லாம் "ஆ.. படம் வரப் போகுது ..ஐ.." எண்டு ஒரே "கெக்கக்கை பிக்கை" எண்டு கைதட்டிக் கூ அடிச்சுச் சிரிப்பம்.திடீரெண்டு அதுவும் போடும்."பங்கை பார் நீங்கள் கத்தினபடியால தான் ரீவி பிழைப் பட்டுப் போச்சுது.சத்தம் போடாமல் இருங்கோ பார்ப்பம்" எண்டு யாராவது பெரிசுகள் பின்னுக்கு இருந்துகொண்டு அதட்டுங்கள். நாங்களும் அதுகளை எதோ உண்மையெண்டு நம்பி "கப் சிப்" எண்டு சைலென்றாயிடுவம்.செல்லக்கண்டண்ணைக்கும் கோபம் வந்திடும்.



செல்லக்கண்டண்ணையும் கோபத்தோடை ரீவிக்கு ரெஸ்ராலை குத்தி குத்தி,முறுக்க,திடீரெண்டு பாத்தால் எல்லாம் கறுப்பாக் கிடக்கும்.நடுவிலை மட்டும் மேலையிருந்து கீழை இரண்டு வெள்ளைக் கோடு மாதிரிப் போகும்.பேந்தென்ன எங்களுக்குத் துள்ளிக்குதிப்புத் தான்.அதுகும் கொஞ்சத்தாலை போடும்."உங்களுக்கு அப்பவும் படிச்சுப் படிச்சுச் சொன்னான்...பாத்தியளே இப்பவும் போட்டுது.. சத்தம் போடாமல் இருங்கோ பாப்பம்.." எண்டு அதட்டல் பிறகும் வரும்.செல்லக்கண்டண்ணையும் முறுக்கிக் கொண்டே போகும்.திடீரெண்டு பாத்தால் வானவில் மாதிரி கலர் கலரா கோடுகள் மேலையிருந் கீழை வாறமாதிரி இருக்கும்.அப்ப இனிப் படந்தொடங்கப் போகுது எண்டு நாங்கள் எங்கடை எக்ஸ்பீரியன்சிலை சொல்லிப் போடுவம்.



நாங்கள் சொன்ன மாதிரித் தான் திடீரெண்டு பாத்தால் மாப்பிளைக்கு அறுகம்புல்லு வைக்கிற சீன் போய்க் கொண்டிருக்கும்.எல்லாரும் உடனை முதல்லையிருந்து விடுங்கோவன் எண்டு செல்லக்கண்டண்ணையைக் கெஞ்ச "ஏன் இதிலையிருந்து பாருங்கோவன்" எண்டு செல்லக்கண்டண்ணையும் பெண்டுகளுக்குப் பஸ் அடிக்கிற மாதிரி அடிச்சுக் கொண்டு ரிவைண்ட்(Rewind) பண்ண,ஆக்களெல்லாம் படத்திலை பின்னுக்கு ஓடிப் போய்க் கொண்டிருப்பினம். பேந்தென்ன நாங்கள் எங்கடை "கெக்கக்கை பிக்கையைத்"7 தொடங்கிடுவம்.





உந்தத் திருவிழாவுகள் எல்லாம் முடிஞ்சு ஒரு மாதிரி நிறைகுட செற்றோடை இருக்கிற ஒரு பெரிய கப்பல் வாழைப் பழச் சீப்புக்குப் பக்கத்திலை குத்துவிளக்கைப் பாக்காமல் வீடியோவைப் பாத்துக் கொண்டு குத்துவிளக்குக் கொளுத்திற மாப்பிளையின்டை தாய் தேப்பனோடை படம் தொடங்கும்.பின்னாலை Background இலை "பிள்ளையார் சுழி போட்டு நீ நல்லதைத் தொடங்கிவிடு.." எண்டு பாட்டும் பரலலா(Parallel) போய்க்கொண்டிருக்கும்.

பிறகு மாப்பிளைக்கு அறுகம் பால் வைக்கிறது,அவர் குளிக்கிறது,அவர் வெளிக்கிட்டாப் போலை,பொம்பிளை வெளிக்கிட்டாப்போலை,மணவறை, பந்தி,கால் மாறிப் போறது,ரெஜிஸ்ரேசன் எண்டு ஒவ்வொரு லொக்கேசனுகள், அதுக்கு டெக்கரேசனுகள்,மேக்கப்புகள் எண்டு எல்லாம் மாறும்,பின்னாலை போற பாட்டுகளும்,"மாசி மாசந் தான் கெட்டி மேளதாளந்தான் ..","செம்மீனே செம்மீனே .ஒங்கிட்டை சொன்னேனே..","ஆடியில சேதி சொல்லி ஆவணில சேதிவச்ச மன்னவரு மன்னவரு தான் அழகு மன்னவரு தான்..","ராசி தான் கை ராசி தான்...ஒம் மொகமே ராசி தான்..","ஆனந்தம் ஆனந்தம் பாடும்.." எண்டு மாறிக் கொண்டே போகும்.பொம்பிளை தோழியோடை மணவறைக்கு வரேக்கை, "மணமகளே மணமகளே வா .. உன் வலது காலை எடுத்து வைத்து வா " எண்டோ " வாராயோ தோழி.. வாராயோ.. மணப் பந்தல் காண வாறாயோ" எண்டு ள்.ற்.ஈஸ்வரி பாடின பாட்டையோ போட மறக்க மாட்டங்கள்.



தாலி கட்டுக்கள்,சாப்பாடுகள் எல்லாம் முடிஞ்சு மாப்பிளை, பொம்பிளையள் கலியாண உடுப்பு மாத்தின பிறகு வாற சீனுகளுக்கு ஏன் " சின்ன ராசாவே சிட்டெறும்பு என்னைக் கடிக்குது அடிக்கடி ராத்திரி துடிக்குது .." எண்டு போடுறவங்கள் எண்டு 2,3 வருசம் கழிஞ்சாப் போலை தானே எங்களெக்கெல்லாம் விளங்கிச்சுது.அதை எல்லாம் இதிலை எழுதேலாது தானே.எண்டபடியால் அதை விடுவம்.



எல்லாரும் கலியாணவீட்டுப் படத்திலை தாங்கள் எப்ப வருவம் எண்டு வாயைப் பிளந்து பாத்துக் கொண்டிருப்பினம்.வந்தால் காணும் பேந்தேன் பேசுவான் "பங்கை பாரன் நான் நிக்கிறன்.." எண்டு சங்கக் கடையிலை மா வாங்கிறதுக்கு நிக்கிற கியூவிலை(Queue)ஏதோ முதல் இடம் பிடிச்சது கணக்கா துள்ளிக் குதிப்பினம்.



படம் பாக்கப் போனால் அண்டைக்கு விசுக்கோத்துக்கள், வடையள், வாழைப்பழங்கள், தேத்தண்ணி எண்டு வயித்துப் பாட்டுக்கும் நல்ல கவனிப்பாத் தான் இருக்கும்.பேந்தென்ன கையை வைச்சால் அம்பிடிற எல்லாத்தையும் அள்ளி ஒரு முழக்கு ஒண்டு முழக்கித் தள்ளவேண்டியதுதானே.


ஒரு மாதிரி கலியாணவீட்டுப் படம் முடிஞ்சால் அடுத்த சோ(Show) தொடங்கும்.வசந்த மாளிகை, கௌரவம், பூவேலி, மின்சாரம் அது சம்சாரம், ஓர் ஊரில ஒரு ராஜகுமாரி,முந்தானை முடிச்சு, பாட்ஷா, அண்ணாமலை,காதலுக்கு மரியாதை, நினைத்தேன் வந்தாய், அவள் வருவாளா,ஆசை,மேட்டுக்குடி,சூரிய வம்சம், புன்னகை மன்னன், மூன்றாம் பிறை,பதினாறு வயதினிலே,சலங்கை ஒலி,தர்மா,உளவுத்துறை எண்டு இடையில ஒரு காலகட்டத்திலை வந்த படங்கள் எல்லாம் எங்கடை ஊரிலை சக்கை ஓட்டம் ஒடித் தள்ளிச்சுது.எனக்குத் தெரிஞ்சு நான் வசந்தமாளிகை படத்தை மட்டும் அஞ்சு தரம் பாத்தனான் எண்டால் பின்னைப் பாருங்கோவன்.கலியாண வீட்டுக் கொப்பிக்குப் பிறகு2,3 சினிமாப் படங்களும் போட்டு முடிக்க விடிஞ்சு போகும்.விடிய எங்களை மாதிரி கொஞ்சம் ரீவிக்கு முன்னாலையே அனாதைப் பிணங்களை மாதிரிப் படுத்துக் கிடக்குங்கள்.



இப்பிடியெல்லாம் கஸ்ரப்பட்டுப் படம் பாத்ததெல்லாம் அந்தக் காலம்.ஆனால் இண்டைக்கு எங்கடை ஊரிலை கூடுதலாக எல்லா வீடுகளிலும் பெரிய 21 இஞ்சி fலற் ஸ்க்றீன்(Flat Screen)ரீவீயள் கிடக்குது.டெக்குகள்,சிடிக்கள்(CD),டிவிடி பிளேயருகள்(DVD),படக் கொப்பிகள் எல்லாம் இருக்குது.ஆனால் பாக்கிறதுக்கு ஆக்களும் இல்லை.இருக்கிற ஆக்களுக்கு நேரமும் இல்லை.அவர்களுக்கும் பாக்கிற மனநிலையும் இல்லை.அங்கையொண்டு இஞ்சையொண்டு எண்டு எங்கன்ரை இனம் எல்லா இடமும் சிதறி, சந்தோசத்தைத் தொலைச்சுக் கிடக்குது.என்ன தான் கஸ்ரப்பட்டாலும் அந்தக் கால வாழ்க்கையே எவ்வளவோ பரவாயில்லை எண்டதோடை நிம்மதியானதும் சந்தோசமானதும் எண்டு என்ரை மனஞ் சொல்லுது.நீங்கள் என்ன சொல்லுறியள்.


கொப்பி - காணொளி பிரதி - வீடியோ

பேந்தேன் பேசுவான் - பிறகேன் பேசுவான்

தறஞ்சு -அறைதல்

ரின்னர் - பெற்றோல் போன்ற எரி பற்றுக் கூடிய எரிபொருள்

அரக்கடா - விலத்து

மெள்ள - மெல்ல

இஞ்சத்தை - இந்த தேசத்தின்

பங்கை பார் -அங்கை பார்

கப் சிப் அமைதியாயிருத்தல்

கால் மாறிப் போதல் - மாப்பிளை வீட்டுக்கு பொம்பிளை செல்லல்

சங்கக் கடை - நிவாரணம் குடுக்கப்படும் கடை(றடிஒன் ஷொப்)