பூருதல்!

இந்தச்சொல் புகுதல் என்று திருத்தமாக சொல்லாது ஈழத்தவர் கொச்சையாக சொல்கின்றோம் என எண்ணியிருந்தேன். 

«வீடு குடிபூருதல்/குடிபூரல்»

«ஆளில்லா வீட்டிலை ஆரோ பூர்ந்து களவெடுத்திட்டான்»

«ஆடு வேலிப்பொட்டுக்குள்ளலை பூர்ந்து மேயுது»

«கறையான் புத்துக்குள்ளை பாம்பு பூர்ந்திட்டுது»

«ஐயோ, ஊருக்குள்ளை ஆமி பூர்ந்திட்டான்»

« வீடு பூர்ந்து அடிப்பன் வடுவா»

இப்படியெல்லாம் நாளாந்தம் கதைபேச்சில் சொல்வோம்.

திரு. இராம கியின் வளவு என்னும் தளத்துக்குள்ளே பூர்ந்து உலாத்தியதில்;

இல்லை அந்தச்சொல் திருத்தமானதுதான் என்று நினைத்தேன். பெரிய புளுகமாய்(புளகமாய், மகிழ்ச்சியாய்) இருக்கின்றது.

புதன்கிழமை ஓகத்து 8ந்திகதி 2007 இல் 

வேங்கடத்து நெடியோன்- 1 என்று தலைப்பிட்ட இடுகையில் பின்னூட்டமாக ஓரிடத்தில் இப்படி விளக்கம் தருகின்றார். நன்றி இராம கி ஐயா!.

« சிவனை உடம்பு விரும்பும் வழிமுறை என்பது மூச்சுப் பயிற்சியாகும். [இந்த மூச்சுப் பயிற்சியின் தமிழ்வழி விளக்கத்தை இங்கு சொல்ல வேண்டும். உய் என்னும் மொழியற்ற வாயொலியின் பயனாய் (ஊய்தல் வினைச் சொல் வழியே) உயிர் என்னும் சொல் பிறந்தது போல், புர் என்னும் மொழியற்ற வாயொலியின் பயனாய் பூருதல் என்ற வினைச்சொல் ஊதுதல் என்ற பொருளை உள்நிறுத்தும். இது கொஞ்சம் திரிந்து, பூரித்தல் என்ற வினைச்சொல் தொனித்தல் என்ற பொருளிலும், மூச்சை உள்ளிழுத்தல் என்ற பொருளிலும் எழும். பூரி என்ற பெயர்ச்சொல் ஊது கருவியை அடையாளம் காட்டும். பூரிகை என்பதும் ஊதுகுழல் ஆகும். பூரகம் என்பது மூச்சை உள்ளிழுத்தல் என்ற பொருளைக் கொடுக்கும். பூருதல் என்ற வினைச்சொல் தமிழில் அவ்வளவு பயனாகாமல், வடமொழிக்குப் போய், பூரணித்து என்று திரிந்து பின் ப்ராணிக்கும் போது உயிர்மூச்சு இழுப்பதைக் குறிக்கும். ப்ராணன், ப்ராணி என்ற சொற்களெல்லாம் எழும். பூரணனைக் கட்டுப் படுத்தும் பயிற்சியை, வடமொழியில் "ப்ராணாயாமம்" என்றே சொல்லுகிறார்கள். பூரணன் என்பது உடலெங்கும் நிறைந்திருக்கும் உயிர். யாமம் என்பது கட்டுதல். (யாப்பு என்பதும் கட்டுதலே.) பூரணக் கட்டு என்பது மூச்சுப் பயிற்சியே.]»

இங்கே பூருதல் என்ற சொல்லிலிருந்து திரிபடைந்த பூரித்தல்,பூரகம் என்ற இரு சொற்களும் மூச்சை உள்ளிழுத்தல் எனச்சொல்லப்படுகின்றது. பூருதல் என்ற வினைச்சொல்லும் உள்ளிழுத்தல் என்ற சொல்லுடன் நெருங்கியுள்ளது. 

பூருதல் என்ற பேச்சுவழக்குச்சொல் உள்நுழைதல்,உள்ளிடுதல்,புகுதல் என்ற கருத்துக்களில் சொல்லப்படுகின்றது.

இப்படியாக நான் விளங்கிக்கொண்டேன்.

«பூராயம் பிடித்தல்»

இதற்கு பூர்ந்து ஆராய்தல் என்ற கருத்து. உள்நுழைந்து ஒருவரின் இரகசியங்களை அறிதல், ஒருவர் தனக்கு தேவையற்ற விதயங்களில் மூக்கை நுழைத்தல் என இது எரிச்சலை வெளிப்படுத்தும் கூற்றாகும்.

பூறுதல் என்று எழுதித்தேட இணையம் இந்தப்பக்கத்தை காட்டியது. இதிலிருந்து படியெடுத்து வெட்டி ஒட்டினேன்.tamilvu.org என்ற இணையத்தளத்தின் முகவரியின் தொடசலையும்(link)பதிந்தேன். ஆனால் அம்முகவரிக்குள் பூரமுடியாமல் இருக்கின்றது. 

http://www.tamilvu.org/slet/lA100/lA100pd3.jsp?bookid=194&pno=70

புள்-புழு-புகு-புகுது-புகுரு-பூர். பூர்தல் = உட்புகுதல்.

பூர்-பூரான் = மண்ணிற்குள் புகும் நச்சுப்பூச்சி. பூர் - பூறு. பூறுதல் = உருவத்துளைத்தல். மூக்குப்பூறி-மூக்குப்பீறி. பூறு- பீறு.

ந.குணபாலன்

ஈழத்தவரே நுந்தமிழ் அறிவீர்!

விகுதி - அறிமுகம் - தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் - முனைவர் மு.முத்துவேல்

என்ற தலைப்பில் திரு. இங்கர்சோல் நார்வே என்ற தமிழன்பரின் முகநூலில் விகுதி பற்றிய இலக்கணக்கட்டுரையை வாசித்தேன். அங்கே என் கவனத்தை ஈர்த்த ஒரு பகுதி. அதை மட்டும் இங்கே தருகின்றேன்.

தமிழிலக்கணம் ஒழுங்காக படித்து, அறிந்ததில்லை. இங்கே சில இலக்கண விதிகளை அறிந்த போது «ஓ அப்படியோ?» என்று அக்களிப்பாக இருக்கின்றது. ஈழத்தமிழ்ப்பேச்சுவழக்கில் காணப்படும் கீழே உள்ள எடுத்துக்காட்டுக்கள் இலக்கணத்தில் இருந்து சற்று விலகியுள்ளன என இதுவரை எண்ணியிருந்தேன். 

இன்று இங்கே படித்த இலக்கண விளக்கத்தை படித்தபோது சில வினைமுற்றுக்கள்

சிறுமாறுதல்களுடனேயே வருவதையும், சில மாறுதல் இல்லாது அப்படியே வருவதையும் காண்கின்றேன். 

பேச்சுவழக்கின்படி   இலக்கணத்தின்படி              

நான் வந்தனான்           யான் வந்தனென்.

நான் நடப்பன்              யான் நடப்பன்

நாங்கள் நடப்பம்.        யாம் நடப்பம்

நீ நடந்தனீ                   நீ நடந்தனை.

நீர் நடந்தனீர்                நீர் நடந்தனிர்

நீர் நடந்தீர்                    நீர் நடந்தீர்

தம்பி நடக்கும்              அவன் நடக்கும்

இறுதியில் காண்கின்ற வினைமுற்றான நடக்கும் என்பதைப்போல 

வரும், போகும் போன்ற வினைமுற்றுக்களை உயர்திணைக்கும் பாவிப்பது ஈழத்தமிழில் உண்டு. இதுவரை 

«அதென்ன பழக்கம்? 

அப்பா வரும்

அம்மா அடிக்கும்

அண்ணை பேசும்  என்று சொல்வது? 

ஆடோ?மாடோ? வரும் போகும் என்று சொல்வதற்கு?» என்று பழிப்போருக்கு மறுமொழி சொல்லமுடியாமல் நின்றதுண்டு. ஆனால் அது மரியாதையான பேச்சு என்பதை உள்மனசு சொல்லும். இப்போது

«இல்லை மக்காள் தமிழிலக்கணத்துக்கு அது ஏற்புடையது தான்» என்று புளுகத்தோடு (புளகத்தோடு) க‌த்‌த வேண்டும் போலிருக்கின்றது.

அண்டைக்கு…..

«அண்டைக்கு கொண்டல்மரத்தடியிலை மூண்டு பண்டி நிண்டது.»

மேற்சொன்ன பேச்சுவழக்கு வாக்கியத்தை திருத்தமாகச் சொல்வதென்றால்

«அன்றைக்கு கொன்றைமரத்தடியிலே பன்றி மூன்று நின்றது.»

இதுநாள்வரை ஈழத்தவரின் பேச்சுவழக்கில் ன்ற, ன்றி, ன்று என்று பலுக்க வேண்டிய சொற்களெல்லாம் கொச்சையாக ண்ட, ண்டி, ண்டு என்றே பலுக்கப்படுகின்றன என நினைத்திருந்தேன்.

ஒண்டு                                ஒன்று

மூண்டு                                மூன்று  

அண்டைக்கு                       அன்றைக்கு

இண்டைக்கு                       இன்றைக்கு

நாளையிண்டைக்கு            நாளையின்றைக்கு

தொண்டுதொட்டு                தொன்றுதொட்டு

கண்டு                                 கன்று

கொண்டு திண்டது             கொன்று தின்றது

வெண்டான்                         வென்றான்

நிண்டவள்                           நின்றவள்

பண்டி                                  பன்றி

கொண்டல்மரம்                   கொன்றைமரம்

பின்வருங்கூற்று என்னை ஆச்சரியத்துக்கு உள்ளாக்கியது.

«முதலில் ஒன்று என்ற சொல்லை பார்ப்போம். 

இதைத் தமிழகப் பேச்சு வழக்கிலும், மலையாளத்திலும் ஒண்ணு என்றும் 

ஈழத்துப் பேச்சு வழக்கில் ஒண்டு என்றும், 

கன்னடத்தில் ஒந்து என்றும் சொல்லப் படுகிறது. 

தமிழில் றகரமும், னகரமும் முந்து ஒலிகள் அல்ல. 

எழுத்து வரிசை ஏற்பட்டு வெகுநாட்கள் கழித்தே 

எழுத்து வரிசையின் இறுதியில் றகர, னகரங்கள் சேர்க்கப் பட்டன. 

விலங்காண்டி காலத்தில் தோன்றிய இயல் மொழி தமிழ் என்றால், 

றகரமும், னகரமும் சேர்ந்து வரும் அடிப்படைச்சொற்கள் 

முதலில் வேறு இணை எழுத்துக்களைப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்றே தோன்றுகிறது. எழுத்துத் தமிழில் ன்று என்று முடியும் ஈறு பெரும்பாலும், 

பேச்சுத் தமிழின் மீ திருத்தமாகவே காட்சியளிக்கிறது. 

இந்தக் கோணத்தில் பார்த்தால், ஒன்று என்ற சொல்லின் முந்து வடிவம் 

ஒண்டு/ஒந்து என்பதாகத்தான் இருந்திருக்க வேண்டும். 

ஒண்ணு என்பதும் ஒண்டு என்பதின் மெல்லினத் திரிபே. 

தமிழில் இருக்கும் வலிவுச் சொற்கள், மலையாளத்தில் திரிந்து மெலிவுச் சொற்களாக மாறுவது போன்றே இதைக் கொள்ள வேண்டும். (வந்து>வந்நு).»

                                                                                திரு. இராம.கி.

இன்னும் முழு விளக்கத்துடன் வாசிப்பதற்கு திரு.இரம.கி.யின் வளவு எனும் இணையத்தளத்தினுள், கீழ்வருஞ்சுட்டியை தொட்டு உள்ளிடுங்கள்.

https://valavu.blogspot.com/search?q=%E0%AE%92%E0%AE%A3%E0%AF%8D%E0%AE%9F%E0%AF%81

நன்றியுடன்

ந.குணபாலன்

🙏🏾❤️